Bir Şans Verir Misin? - Yarı Texting -

- 3.5 -

Selamünaleykum can okurlar 💗

Bu bölüm çok güzel gelişmeler yaşanacak 🌝 Bence seveceksiniz!!🤍

Selma'nın ağzından bölüm istenmişti zaten, o hâlde sizi daha fazla bekletmeden bölüme alayım 🦋

Keyifli okumalar ✨

Multi: kızların nedime elbiseleri 🎀

Bismillahirrahmanirrahim 🌷 💚

•••

Selma

Elimdeki bitki bilimi kitabını okurken ilginç şeylerle karşılaşıyordum. Tam kitaba daldığım esnada Ayden ortaya çıktı ve bağırdı. "Selma, hazırlansana! Geç kalacağız!"

Nihayet Ruhan ve Talha'nın nikah günü gelmişti. Yakın arkadaşım evleniyordu fakat Selim ve Ecem olayından sonra her şey için çok isteksizdim. Yine de bunu kızlara yansıtmamak için çabalıyordum. "Hazırlanayım..."

Ayden beni kısaca baştan aşağı süzdü. "Moralin bozuk gibi, hâlâ aynı konu mu?"

Eh, anlaşılan benim isteksizliğimi saklama çabam buraya kadardı.

Omuz silktim ve "Boşver, konuşmayalım bunu. Bugün Ruhan'ın günü." dedim. Ayden kısa sürede yanıma geldi ve "Arkadaşlar iyi günlerde de kötü günlerde de birbirine destek olmalı, öyle değil mi?" diyip gülümsedi. "Ruhan için önemli ve mutlu bir günse, onun mutluluğunu paylaşırım. Senin için mutsuz bir günse senin de üzüntünü paylaşırım. O yüzden bana bir daha seni boşvermemi söyleme."

İçtenlikle gülümsedim ve kollarımı ona doladım. "İyi ki varsın Ayden." Sırtıma hafifçe vurdu ve "Sen de iyi ki varsın güzel arkadaşım." dedi. Ardından ayaklandı ve benim de elimden tutup çekiştirdi. "Hadi kalk, daha nedime olacağız!"

...

Hazırlanıp aynadan kendime baktım. Gül kurusu rengi bir ferace ve onunla uyumlu gül kurusu bir başörtü takıyordum. Görüntümü sevmiştim. Ayden ve Ruhan'ın yeni tesettüre girmiş olan kuzeni Melek de benimle aynı giysiyi giyiyordu çünkü hepimiz nedimeydik. Ruhan'ın gelinliği sade olduğu için biz de elbise seçimimizi abartısız tutmuştuk.

Melek odamın kapısını çaldı ve içeriye girdi. "Selma abla, hazır mısın?"

"Ah," dedim ve kendime son bir kez bakıp "Hazırım." dedim. Çantamı aldım ve Melek'in ardından kapıdan dışarı çıktım. Çıkar çıkmaz koridorda duvara yaslanmış, düz bakışlarla beni bekleyen biriyle karşılaştım.

Selim.

"Burada ne işin var?" dedim şaşkınlıkla. Esat ve Selim'in Talha ile olması gerekiyordu. Ama o burada, karşımdaydı. Sevdiğim gülümsemesi yüzünde belirdi. "Senin için geldim."

Benim için mi?

Kalp atışlarım hızlandı fakat cevap vermedim. Sessizliğim üzerine Selim "Biraz konuşabilir miyiz?" dedi. Melek hâlâ yanımdaydı, bu yüzden konuşabileceğimiz bir yere geçmek istiyordu anlaşılan.

Başımı salladım. "Peki, ama Ayden yanımızda olmalı." Evde şuan beni ve Selim'i bilen yoktu, kaldı ki hepsi Ruhan'ın akrabasıydı.