Bir Şans Verir Misin? - Yarı Texting -

- 3.6 -

Selamınaleyküm can okurlar 🦋

Bu bölüm beklenen bölüm, geldi en sonunda 🐞🎀

Umarım beğenirsiniz 🥺 minnoşlarımız EVLENİYOR 😭💞💞

Dilerseniz daha fazla beklemeden bölüme geçelimm! 💜

Keyifli okumalar 🌞

Multi: Ruhan'ın gelinliği ⭐

...

Babetlerimi Ayden'in elinden çekip aldım. "Ayden, isminin silinmesi pek olası değil. Sonra gelip bana 'Evlenemeyeceğim!' diye ağlayacaksın!"

Yüzünü buruşturdu. "Bu bir adet değil mi? Ne olur ben de yapsam? İncilerin mi dökülür?"

"Evet?" dedik Selma ile aynı anda. Ardından gülmeye başladık. Gülmeyi kesince Selma hayranlıkla bana baktı. "Gerçekten mükemmel olmuşsun Ruhan... O kadar güzelsin ki baktıkça bakasım geliyor."

Ayden pis pis sırıttı. "Talha'nın da baktıkça bakası geliyor. Eh, kendi evlerine geçince rahat rahat bakar."

Kaşlarımı çattım ve kolumu Ayden'in koluna geçirdim. "Beni delirtme Ayden, düzgün konuş."

Ayden yüzünü acıyla buruşturdu ve "Ne var ya? Yalan mı?" diye mızmızlandı.

Sonra boy aynasından kendimi son kez kontrol ettim. Gelinliğim tesettüre uygundu ve istediğim gibi sadeydi. Hatlarımı belli etmiyordu, omuzumdan ve sırtımdan da bir tül sarkıyordu. Başörtüm de yine tesettüre uygun olacak şekilde göğsümü, omzumu ve sırtımı örtüyordu. Çünkü hayatımızın en özel gününde dahi olsak Rabb'imizin emirlerinden taviz vermemeliydik. Ve ben tam olarak öyle yapıyordum.

Gergince yutkundum. O sırada Ayden elini omzuma koydu ve Selma elimi tuttu. Ayden beni sıcacık eden bir gülümsemeyle bana baktı, şefkat doluydu. "Endişelenme... Her şey güzel olacak, bunu hak ediyorsunuz. Talha da sen de."

Ardından sarıldık. Geri çekilirken onlara gülümsedim. "Teşekkür ederim kızlar, çok tatlısınız. Size minnettarım, siz olmasaydınız ne yapardım bilmiyorum."

Gülümsediler ve annem odaya girdi. "Ruhan, Ayden, Selma, Melek. Hadi yürüyün, vakit geldi."

Ayden önden gidecekti, Selma ve Melek de arkamdan beni takip edecek ve gelinliğimin tülünü tutacaktı. "Tamamdır!" dedi Ayden ve gülümseyerek odadan ayrıldı. Onu uzaktan izlemeye başladık.

Kırmızı bir halı upuzun serilmişti ve halinin çevresinde dizi dizi sandalyeler vardı. Ayden halıda kendinden emin ama aynı zamanda zarif adımlarla ilerlemeye başladı. Ardından ben çıktım ve arkamda da Selma ve Melek bana eşlik etti. Çıktığımı gören yakınlarım ayaklandı ve alkışlamaya başladı. Yavaş ve tedirgin adımlarla ilerliyordum, bacaklarım titriyordu. Talha ve nikah memuru önümdeki platformda beni bekliyordu. Ayden ellerimden tuttu ve merdiveni çıkmamda yardım etti. Minik bir masa vardı ve sandalyeler yoktu, ayakta kalacaktık. Çünkü böyle istemiştim.

Talha beni görünce heyecandan titredi. Tepkisi beni gülümsetti ama ben de gergin olduğum için bu gülümseme çok sürmedi. Kısa süre sonra dikkatler nikah memurunda toplandı. "Evet, dilerseniz nikah merasimimize başlayalım."

Talha ile başımızı sallayarak onaylandıktan sonra nikah memuru söze girdi. Mikrofonu bana uzattı ve "Adınızı soyadınız?" diye sordu. Tebessüm ettim. "Ruhan Kaya." Beklemeden diğer soruyu yöneltti. "Anne adınız?" Cevap verirken yüzümde tebessümle anneme baktım. "Nalan Kaya." Mikrofon yeniden bana döndü ve yeni bir soru geldi. "Baba adınız?"