Bir Şans Verir Misin? - Yarı Texting -

- 2.3 -

Uzun zaman oldu PWBDLWJDWPMC öncelikle selamınaleyküm ✨

Sonralıkla, arkadaşlar: 5 tane yorum istedim. 5. Beş. B. E. Ş. Bunu yapmak 1.5 ay olacak kadar zor muydu cidden? Ha yapmadınız da zaten, bölüm atsamasam kitap kalacaktı öyle herhalde hep böyle.

Kısacası sitemliyim. Bence bu kadar zor olmamalıydı. Yani ortada bir emek var... Ve tepkilerinizi, fikirlerinizi önemsiyorum ama siz bilirsiniz. Ben atmaya devam edeceğim bölümleri.

Keyifli okumalar, bu sefer emoji yok ;')

Ayrıca bölümde geçen kolye multide 🫀

•••

Ayden

Camiden çıkmıştım, çok geçmeden feci derece bir yağmura tutuldum. Market çok da uzak değildi, hafiften gözüküyordu. "Haydi bismillah!" diyerek markete koşmaya başladım.

"Ayo!"

Seslenen kişinin kim olduğunu adım kadar iyi biliyordum.

Eso.

Yani, Esat.

Duraksadım, arkamı döndüm. Yağmur çok yağıyordu. Bu gidişle sırılsıklam olacaktım!

Koşarak yanıma geldi. "Sana eşlik edebilir miyim?"

"Koş!" dedim hızla markete doğru koşmaya başlayınca. Kahkaha attı ve koşmaya başladı. Hızla markete ulaşmayı hedefliyordum.

Esat seslendi. "Hızlı koşuyormuşsun!"

"Eh, bizde de var bir şeyler!" diye karşılık verdim. Markete gelmek üzereydim.

Gerçi yeterince ıslanmıştım, yetişsem kaç yazardı?

Kapıya geldiğimde derin nefesler aldım. Yorulmuştum yahu!

Birkaç saniye sonra da Esat geldi. Gözlerim damlaların hızla akıp gittiği saçlarına kaydı. Bunu fark ettiğinde güldü, bense gözlerimi kaçırdım.

"Neden geldin?" dedim ona bakmadan.

"Senin için."

Yağmurdan ıslanan kirpiklerimi kırpıştırdım. "Ha?"

Boğazını temizledi. "Yani, sana yetişebilmek için. Ben de markete geliyordum da."

"Anladım. İçeri girelim o zaman?"

Beni onayladı ve markete girdik. Islanmış şalıma, feraceme ve ayakkabıma baktım. "Gelmesem daha iyiydi." diye mırıldandım.

"Gelmeseydin nasıl koşup eğlenecektik bardaktan boşanırcasına yağan bu yağmurun altında?"

Sözleriyle birlikte şaşkınlıkla Esat'a baktım. Çocuğun içinden şair mi çıkmıştı, ne?

"Ney?" dedim boş boş bakarken.

Dudaklarını ıslattı. "Bak Ayden, ben fazla romantik olamam. Pata küte de bir tipimdir vesselam..."

Yan bir bakış atıp küçük bir sepet almaya yöneldim. "Onu çiğköfteciye gittiğimiz gün anladım zaten, Esat."

"Bir daha söylesene."

Aval aval baktığıma yemin edebilirdim. "Neyi söyleyeyim?"

Sırıttı. "Esat, desene..."

Muzip bir gülümseme ile başımı iki yana salladım. "Alacaklarımızı alalım hadi Esat." diyerek koridora doğru adımlamıştım ki Esat'ın sözleri beni yerime mıhladı. "Ben sizi anneniz ve babanızdan almak istiyorum Ayden Hanım, uygun mudur?"