"Biz birbirimizin yansımasıydık sadece seçtiğimiz yollar farklıydı ve ben onun seçtiği yolu canı acımasın diye dikenlerden temizlemiştim."
Andaç Seyhanlı doğduğu günden beri bir hata olarak görülmüştü. Babası erkek olmadığını öğrendiği gün ondan ne...
Yudum0261 'e öncelikle çok teşekkür ediyorum eğer Yansıma güzel yerlere gelirse onun sayesindedir...
Bu tarz da yazdığım ilk kurgu değil ama devamı gelen ilk kurgum normalde fantastik yazarım ama bu yeni bir şey oldu benim için.
Fazla heyecanlıyım...
Yorumlarınızı ve oyunuzu unutmayın.
Yansıma evrenine hoşgeldiniz, kemerlerinizi bağlamayın burada uçuş serbesttir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM BİR : ANLAŞMA
"Sana ait olan seni bulur." -Şeker Portakalı
Karanlık ve yalnızlık ikisi uzun zamandır benimleydi. Doğduğumdan beri yalnızdım, yalnız olmayı seviyordum. Korkuyordum da ama yalnız olmayı seviyordum.
Korktuğun bir şeyi sevmek...
Bu his her şeyden daha ağırdı. Önümdeki dosyalara öylece bakarken kafamdaki sessizlik en büyük gürültüden daha baş ağrıtıcıydı.
"Gördüğünüz hisseler satılıkta," Önümdeki adama bakarken başımı salladım.
Bir sus be adam gidek, iç sesim benim yerime konuşurken adam devam etti.
"Babanızın kesin emriydi bilmemeniz gerektiğini söyledi." Gözlerimi devirip derin bir nefes aldım.
"Koruma altındasın, kimse bilmeyecek bana söylediğini." Adam başını salladı. Dosyalarını önüme çevirdiğinde siyah tükenmez bir kalem bıraktı önüme.
"İmza."
"Hisseleri benim alacağımı kim söyledi?" dediğimde yüzündeki ifade değişti.
"Anlamadım."
"Hisseleri ben almayacağım, birkaç gün sonra başka biri alacak." Başını salladı, ama yüzündeki korkuyu gördüm.
