Merhabalar, iyisinizdir umarım. Değilseniz bile Yansıma size biraz olsun iyi gelir umarım...
Yorum yapmayı unutmayın, fazlasıyla hoşuma gidiyor tepkileriniz. 🤭
İyi okumalar dilerim...
BÖLÜM BEŞ
PATLAYAN HİSLER“Her şeyi gören göz kendini göremez.”
-John LockeNilda ölümü birkaç kez düşünmüştü, kabul ettiği anlar olmuş onu çıkar eller olmadığı için herkesin yaptığı şeyi yapıp kendine yeni bir sayfa açmıştı ama ne kadar sayfa açarsa açsın defterden kurtulmadığı sürece aynı kalacaktı, aynı şeyleri yaşamaya devam edecekti. O Nilda’ydı annesinin bile ölüme terk ettiği, babasının varlığını reddettiği, kardeşinin varlığından tiksindiği Nilda. Ölüm onun için yeni bir sayfa demekti.
“Arabayı durdurma ve milletin olduğu sokaklara girme.” Akın onun sakinliği karşısında daha fazla panik yaparken dağ yoluna yöneldi. Ana yolda hızı arttırdı.
“Ne yapacağız?” Nilda sinirle güldü.
“Patlamasını bekliycez!” sesindeki siniri algılayamadı bir an Akın ona bomboş bir şekilde bakınca Nilda gözlerini kapatıp sakin kalmaya çalıştı. “Arabayı yavaşlat.” Akın başını salladı komuta uydu. Nilda cebinden telefonu çıkarıp Ilgaz’ı ararken Akın Sakarya tabelasının gösterdiği yerden içeri girdi. Nilda’nın telefonu birkaç saniye içinde açıldı.
“Nerede kaldın?” diye sordu Ilgaz arkadan kızının sesleri geliyordu.
“Ilgaz,” dedi Nilda derin bir nefes alıp. “Kartal ile birlikteyim ben,” Arkadan Baran’ın ima dolu sesini duydu. “O Baran’a söyle sesini kessin, bana bir imhacı bulman lazım.”
“Ne imhacısı?” diye sordu Ilgaz. Ne olduğu ciddi anlamda anlamamıştı Nilda bulunduğu durum gerginliğinden kaynaklı sinirle bağırdı.
“Bomba imhacısı!” normalde de sinirli bir yapıya sahipti. “Ne olacak başka?” Ilgaz bir an panikle telefonu suratına kapattı. Suratına kapatılan telefona daha fazla sinirlendi. “Ciddi anlamda katil olacak gibiyim.” Kendine sakin olması gerektiğini hatırlattı. Çok geçmeden Nilda’nın telefonu tekrar çaldı. Bilinmeyen numaradan gelen görüntülü arama ile kaşlarını çattı kendini sövmek için hazırladı ve telefonu açtı. Su sesi duydu. Buharlı bir beden fark ettiğinde sövdü. Telefonu sertçe Akın’ın kucağına attı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANSIMA
Action"Biz birbirimizin yansımasıydık sadece seçtiğimiz yollar farklıydı ve ben onun seçtiği yolu canı acımasın diye dikenlerden temizlemiştim." Andaç Seyhanlı doğduğu günden beri bir hata olarak görülmüştü. Babası erkek olmadığını öğrendiği gün ondan ne...