"Biz birbirimizin yansımasıydık sadece seçtiğimiz yollar farklıydı ve ben onun seçtiği yolu canı acımasın diye dikenlerden temizlemiştim."
Andaç Seyhanlı doğduğu günden beri bir hata olarak görülmüştü. Babası erkek olmadığını öğrendiği gün ondan ne...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM DÖRT : GEÇMİŞİN GELECEĞE YANSIMASI
“Uzun bir yolda denizi görmek gibisin…” -Sait Faik Abasıyanık
BEŞ YIL ÖNCE
Yansımamı bu şekilde görmek için çok şeye göğüs germiştim. Ben bu şekilde iyi hissetmek için çok şey yapmıştım.
Üstümdeki beyaz önlük ve yakasında yazılı olan Dr. ibaresi…
Bütün hayatım buymuş gibi hissediyordum. Başarmıştım, kendime bile yapamazsın demiştim ama yapmıştım. Yapabilmiştim…
“Andaç,” gözlerimi kırpıştırıp bakışlarımı aynadan çektim. Derya’yı görmeyi bekliyordum ama ölmeye yakın bir Derya’yı görmeyi beklemiyordum. Saçı başı birbirine girmiş üstündeki beyaz önlük kaymıştı. “Altı yıl bu anı beklemiştik ya,” güldüm. Bana ters bir bakış attı. “Kaç, hiç gerek yok.” Gözlerimi devirip kendini koltuğa bırakan Derya’ya döndüm. Ayaklarımı oynattım, “Terliklerim nasıl?”
“Mor…” diye mırıldandı. Kafasını geriye yasladı. Birden uyuya kaldığında gülmemek için kendimi sıktım. Kendime baktım son bir kez daha ardından asistan odasından çıktım. Nöbete başladığımı belli etmek için danışmaya gidip imza attım.
Üniversite sınavını girip tekte tıp fakültesi kazanarak sansımı kullanmış daha sonrasında Karadeniz Teknik Üniversitesinin Tıp Fakültesini altı yılda bitirmiş TUS’ta acil tıp uzmanlığı için yeterli puanı almıştım. Trabzon’dan kopamayıp Sürmene Devlet hastanesine atanmıştım. Şans peşimi atanmam ile bırakmıştı.
Buradan memnundum annemim memleketi benim için yeni bir yuva olmuştu. Babamdan ne kadar uzak olursam benim için o kadar iyiydi. O yüzden mutluydum.
