You've always been more to me

39. Warto było spróbować

Kiedy się obudziłam Connor dalej spał wtulony we mnie, spojrzałam na zegar, była szósta trzydzieści, trochę wcześnie, ale muszę pojechać jeszcze do mieszkania po czyste ciuchy i plecak więc musiałam wstawać. Odsunęłam delikatnie od siebie Connora by się nie obudził, pocałowałam go delikatnie w usta i wstałam z łóżka. Ubrałam ciuchy z wczoraj i wyszłam z pokoju. Napisałam do Xandera gdzie jest, po chwili odpisał mi, że jest w kuchni i mam tam przyjść więc tak zrobiłam.

- Cześć - powiedziałam i pocałowałam go w policzek.

- Cześć, jak chcesz to bierz - powiedział wskazując na kanapki.

- Dzięki - wzięłam jedną kanapkę i zaczęłam ją jeść.

- Co tak wcześnie wstałaś? - zapytał.

- Musiałam ubrać ubrania z wczoraj bo nie mam innych, podjedziemy do mieszkania Connora? - zapytałam.

- Możemy to weź jeszcze jedną kanapkę i chodź, to od razu pojedziemy do szkoły - oznajmił, skinęłam głową, wzięłam jeszcze jedną kanapkę i wyszliśmy z kuchni. Poszliśmy do windy, a Xander nacisnął guzik.
Wyszliśmy z windy, wyszliśmy z budynku i poszliśmy do samochodu Xandera.

***

Szybko weszłam do mieszkania, poszłam do pokoju, przebrałam się, wzięłam wszystkie potrzebne mi rzeczy i wyszłam z pokoju.

- Masz wszystko? - zapytał.

- Tak - powiedziałam, wyszliśmy z mieszkania, oczywiście go zamknęłam. Zbiegliśmy na dół, wyszliśmy z budynku i weszliśmy do samochodu.

- Co msz pierwsze? - zapytał i ruszył.

- Matematykę niestety - oznajmiłam, zaśmiał się.

- Ja mam fizykę i test, nie znoszę fizyki - powiedział.

- Ja też nie, w ogóle przedmioty ścisłe są dla mnie skomplikowane - oznajmiłam.

- To czarna magia - powiedział parkując, skinęłam głową przyznając mu rację. Wyszliśmy z samochodu i weszliśmy do szkoły.

- O której kończysz? - zapytał.

- O piętnastej - oznajmiłam.

- Ja też, będę czekał na ciebie w samochodzie po lekcjach - oznajmił.

- Okej, muszę iść do szafki po książki - oznajmiłam.

- Okej, widzimy się później - powiedział i odszedł, ja poszłam do swojej szafki. Otworzyłam ją i wzięłam książki, kiedy zamknęłam szafkę, wzdrygnęłam się.

- Przestraszyłem cię? - zapytał Logan.

- Trochę, co słychać? - zapytałam.

- Dobrze, chciałabyś wyjść dzisiaj z mną na spacer po plaży? - zapytał.

- Przyjacielski? - upewniłam się.

- Tak, przyjacielski, co ty na to? - zapytał.

- Okej, osiemnasta? - zapytałam.

- Pewnie, przyjechać po ciebie? - zapytał.

- Nie musisz, sama przyjdę, mam nie daleko - oznajmiłam.

- Świetnie, to widzimy się później - odszedł, a ja zobaczyłam, że na ziemi leży mały notes, który pewnie był Logana. Podniosłam go i poszłam go szukać, za długo nie musiałam, stał do mnie plecami i rozmawiał przez telefon.

- Jeszcze nie - powiedział, schowałam się w kącie podsłuchując się rozmowie.

- Proszę cię, mam ją w garści, zgodziła się iść ze mną na plażę, wyciągnę od niej informacje dokładne gdzie schowana jest organizacja i jak tam wejść. Kiara mi ufa Joe, za niedługo pozbędziemy się organizacji i wszystkich ich członków - nie mogłam uwierzyć w to co usłyszałam. Logan był związany z nieustraszonymi, Connor mówił, że jest z nim coś nie tak, ale oczywiście nie słuchałam. Muszę później powiedzieć to Xanderowi i wymyślić plan co dalej.