Mahalle düğününde evlerine hırsız girdiğini duyan Müzeyyen, daha bir ay önce aldığı son model bilgisayarını kurtarmak için koşarak eve gelir. Eve geldiğinde, içeriye girmesine engel olan başkomiserde geçmişten gelen bir şeyler olduğunu hissetmesi uz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tam olarak nereden başladın sen?" Diye sordu Nejat, yüzünü iyice yüzüme yaklaştırmışken. "Ben yardımcı olayım sana."
Şuan burada bu kadar yakın olmak ne kadar doğruydu bilmiyorum ama daha önce hiç böyle hissetmediğini gayet net bir şekilde biliyordum.
Nejat'ın gözlerine bakmak bütün dünyadan uzaklaşmak gibi bir şeydi. Gözlerinde ki ışıltı, bütün ışıkları söndürüyordu. Ve sadece onlar kalıyordu. Bu kadar yakından bakmakta çok farklı hissettiriyormuş şimdi öğrenmiştim.
Nejat'ın gözlerine bakarken bütün dünyadan uzaklaşmış gibi hissediyordum fakat bir anda açılan kapı beni dünyaya sert bir şekilde indirdi.
Hepsi bir rüya olsun istedim çünkü şuan hazır değildim. Birinin bizi görmesine hazır olmadığım gibi böyle görmesine hiç hazır değildim. Daha biz bile birbirimizi bu kadar yakın görmemişken başka biri bizi böyle görmemeliydi. Hele de dayım hiç görmemeliydi.
Hoş şuan gelen dayım mıydı bilmiyorum. İçimden bir ses dayım olduğunu söylüyordu sadece.
Gelen sessiz kalmayı tercih ederken bende bakmamayı tercih etmiştim. Belki hiç birimiz tepki vermezsek hiç olmamış sayabilirdik?
Dayım bizi böyle görse bu kadar uzun süre sakin kalabilir miydi bilmiyorum. Hoş uzun süre dediğim de beş saniye falandı. İnsan zorda olunca zaman ne kadar yavaş geçiyordu.
"Yuh!"
Duyduğum ses rahat bir nefes almama sebep oldu. Belki ortada rahatlayacak bir şey yoktu ama Nejat'dan uzaklaşıp kapıya baktığımda Yasemin'i görmek beni o kadar da germemişti. Dayım olmasından iyiydi.
Aslında en çok dayıma söylemek istiyordum. En çok onunla konuşmak istiyordum. Ama böyle görmesini, benden duyup değil de başka bir şekilde öğrenmesi tabii ki istemiyordum. Hele de böyle bir zamanda bir tekme de ben atmak istemiyordum.
Belki de tatil de dayım ile konuşmak için doğru bir zaman bulabilirdim.
"Yuh!" Dedi Yasemin tekrardan.
"Bağırma." Dedi Nejat. O hiç gerilmiş gibi durmuyordu.
"Ben az önce yanlış görmedim değil mi?"
"Kızım bağırma diyorum." Dedi Nejat tekrardan.
"Az önce gördüklerimi sen görsen sende bağırırdın Nejo!"
"Fırsat verseydin de görseydim Yaso!"
"Ben mi suçluyum?" Diye sordu hayretler içerisinde. "Başka yerde öpüşseydiniz."
