Mahalle düğününde evlerine hırsız girdiğini duyan Müzeyyen, daha bir ay önce aldığı son model bilgisayarını kurtarmak için koşarak eve gelir. Eve geldiğinde, içeriye girmesine engel olan başkomiserde geçmişten gelen bir şeyler olduğunu hissetmesi uz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi istemeye istemeye açıp, etrafıma bakındım. Gün çoktan aymıştı. Yüksek ihtimalle bakkala gitmem gereken saatte gelmişti. Ama ben kaç saat uyumuştum? Bir, üç, hiç?
Oflayarak yataktan kalktım. Hızlıca hazırlanıp kahvaltı ettikten sonra bakkala geldim. Bakkal mı gün geçtikçe sıkıcı bir hal alıyordu yoksa benim mi bu aralar her şeyden sıkılasım vardı bilmiyorum.
Öğlene kadar boş boş oturduktan sonra saat bire geliyorken daha fazla dayanamadım ve telefonumu elime alıp Mustafa'yı aradım.
"Efndim Müzeyyen başkan?"
Neşeli sesi benim de biraz olsun neşelenmeme sebep olmuştu.
"Naber Mustafa?"
"İyi." Dedikten sonra yüksek bir ses geldi. "Senden naber?"
"Ben iyiyimde sen iyi olduğuna emin misin?" Diye sordum. Sesler uzaklaşsada arkadan gelmeye devam ediyordu.
"İyiyim."
"Neredesin?"
"Çalışıyorum."
"Aa!" Dedim hızla. "İş buldun mu? Haberim yoktu."
"Evet hızlı oldu haber veremedim." Dedi.
"Hayırlı olsun."
"Sağol."
"Memnun musun?"
"Şimdilik evet."
"Anladım, sevindim senin adına."
"Sen neden aradın? Bir şey olmadı değil mi?"
"Yok yok olmadı." Dedim. "Öyle ne yapıyorsun diye aradım."
"Artık çalışıyorum canım benim." Dedi egoyla.
"İyi çalışmalar canım benim."
"Sağol canım benim."
"Tamam yeter." Dedim.
O da güldü.
"Görüşürüz o zaman."
"Görüşürüz." Dedi. "Çıktıktan sonra uğrarım belki yanına."
"Tamam beklerim."
Telefonu kapattıktan sonra oflayarak geriye yaslandım ve tavanı izleyerek sandalyeyi döndürmeye başladım.
-
Akşam üzeri kapatmama yakın Mustafa gelmişti. Birlikte bakkalı toparlayıp kapattıktan sonra mahallede yürümeye başladık.
