"Tamam annem tamam ararım mutlaka"
"Hadi benim canım kızım kendine iyi bak Zeynep teyzene selam söyle üzme onları sakın emi yavrum"
"Tamam annecim hadi gidin siz Ahmet evde tek kaldı hem"
"Tamam yavrum hadi allaha emanet."
Otobüse doğru hızlı adımlarla gittim. Nihayet bineceğim otobüse ulaşınca biletimi görevliye verdim. Koltuğumu da bulduktan sonra arkama yaslandım. Şuan Istanbul'a, Zeynep teyzemin yanına gidiyorum. Kazandığım üniversite İstanbul da olduğu için 4 yıl boyunca onlarla bi yaşam sürdüreceğim. Her ne kadar anneme yurtta kalmam için ısrar etsemde kabul etmedi. Anne yüreği işte. Biraz dalmıştım ki otobüs görevlisinin beni uyandırmasıyla kalktım. Yaklaşık 2 saattir uyuyomuşum. Otobüsten indiğimde gözüm Zeynep teyzemi aradı ama hemen hemen 5 senedir görmediğim için tanımakta zorluk çekeceğimi düşündüm. Çantamı bavulların arasından zorlukla elime alınca telefonumu çıkarıp Zeynep teyzemi aradım. İkinci çalışta açtı
-Alo teyze nerdesin?
-Yavrum otogarın çıkışına doğru gel biz seni görürüz
-"Tamam teyze üstümde siyah düz bi elbise var kırmızı şal taktım" dedim beni rahatça tanımaları için
-Yavrum ben seni isterse 10 yıl geçsin yine tanırım bunak muamelesi yapma bana
-"Aşk olsun teyzecim hadi kapatıyorum ben" dedim ve bavulumu da kendimle beraber sürükleyip otogara doğru ilerledim. Etrafa göz gezdirince bana el sallayan tonton bi teyze gördüm. Evet evet bu benim Zeynep teyzem. Hemen koşup yanına gittim. Ama o da ne?? Yanındaki o çocukta kim??
