HEAR ME - Kavetham

11

Selam nasılsınız keyifler nasıl? Umarım iyisinizdir bu bölüm biraz erken geldi fark ettiyseniz.

Çünkü bugün benim doğum günüm ve genshinde olduğu gibi doğum günümde ben size hediye vermek istedim mxndkxjdks

Gönderen: yazar

Alıcı: sen

???

Bu değerli günde sumeruya gittim ve kocam Kaveh ile buluştum. Benim için çok güzel bir çilekli pasta yapmış. Çok mutlu oldum! Kaveh kısa süreliğine bir şişe şarap almaya gitti. Ben de bu sırada sana bu mektubu yazıyorum. Umarım sen de gelirsin ve dostlarla olan bu kutlamaya katılırsın. Hediye hazırlamana gerek yok ve senin içinde bir şeyler hazırladım. Umarım mutlu bir gün geçiririz!

Ek: 3 adet yas çiçeği/ 1 yeni bölüm

Neyse kendi kendime eğlendim işte ahajsjxnsksj sizi daha fazla tutmayayım keyifli okumalar~

***

Taksiden indiğimizde bir saniyeliğine hareket edemedim. Hastaneye bakmamla kötü anılar zihnime hücum etmeye başlamıştı bile büyük annem elimi tutup ilerlemem için güven verircesine sıktı. İçeri girdiğimizde büyükannem Kaveh'in durumunu sorarken dudaklarımı kemiriyordum.

Büyükannem kolunu belime sarıp beni yönlendirdi. Birlikte sonunda köşeyi döndüğümüzde ilk Tighnari'yi gördüm. Tighnari telaşla gelip bana sarıldığında içimdeki endişe daha da büyüdü. O an Kaveh'i son görüşüm değildi değil mi? Tighnari dolu gözlerle bana baktı.

"Onu karaokenin içinde baygın bulmuşlar. Kafasına çok sert darbe almış ameliyata aldılar." Söylediklerini idrak edemeden Kaveh'in ağlayan annesini gördüm. Babası sinirle telefonda konuşurken kendini zor tutuyor gibiydi. Telefonu kapattıktan sonra dudaklarını birbirine bastırdı ve elini yüzüne kapattı.

İstemsizce bir iki adım gerilerken kalp atışlarımın hızlandığını hissettim. İçimdeki kötü his büyürken midem bulanmaya başladı. Zorlukla yutkunurken Tighnari endişeyle bana baktı. Refleksle elim kulaklarıma giderken büyükannem beni kendine çekip sıkıca sarıldı.

Duyamasam da yanağımda kalp atışlarını hissederken sakinleşmeye çalıştım. Kafam patlayacak gibi hissediyordum. Tanıdık hastane kokusu, oradan oraya giden beyaz önlüklü insanlar. Hiç biri hatırlamak istemediğim şeylerdi. Ve yakınımızda gezen ölüm sanki ensemdeymiş gibiydi.

Büyükannem saçımı okşarken gözlerimi sıkıca yumdum. Burada olmak istemiyorum. Hastanelerden nefret ediyorum. Ama Kaveh... Onun iyi olduğunu görmem lazım. O çıktığında iyi olduğunu görürsem her şey düzelir.

Hastanenin kokusunu büyükannemin kokusunu içime çekerek bastırmaya çalıştım.  Bir süre sonra zorlukla nefesimi düzene soktum. Sonunda geri çekildiğimde hafifçe titremeye çalışan ellerimi ceplerime koydum. Büyükannemin ve Tighnari'nin iyi mısın sorusuna kabaca başımı sallayarak evet dedikten sonra oturmam için beni hastanedeki boş bir banka oturttular.

Ameliyathanenin olduğu tarafa bakmak istiyordum ama Kaveh'in anne ve babasıyla göz göze gelmeye çekiniyordum. Stresle bacağımı sallarken Tighnari yanıma oturmuş başını omzuma yaslamıştı. Arada kaçan gözyaşlarını bana fark ettirmeden silmeye çalışırken boş duvara bakıyordum.

Sanki güzel bir rüyanın sonu kötü bir kabusla bitiyormuş gibi hissediyordum. Hiç biri gerçekmiş gibi hissettirmiyordu ve zaman geçmek bilmiyordu. Herkes ayağa kalkıp hareketlendiğinde boş gözlerle bakakaldım. Kaveh'in ailesi panikle doktorla konuşurken yüzlerine hüzün ve ufak bir rahatlama ifadesi belirdi.