ACILAR VE UMUTLAR

8. ANLAMSIZ HİSLER

Nükhet Duru - Aşık Oluyorum Eyvah
:))

"Sevebileceğiniz birine öyle kolayca rastlayamazsınız."

~ F. Dostoyevski

3 Temmuz, 2016

Elindeki sigarasını balkonun korkuluklarına bastırıp söndürdü Atlas. Her zamankinin aksine düşünceliydi bugün. İçinde bir türlü anlam veremediği tuhaf bir his vardı.

Elbette ki bu dalgın halleri en yakını Ayaz'ın gözünden kaçmadı. Gerçi ondaki bu değişikliği fark etmek için onu biraz tanımak bile yeterdi. Çünkü Atlas, Ayaz'ın aksine oldukça neşeliydi, öyle ki bu konuda Koray'la yarışır cinstendi. Hatta onu hiç tanımayan biri bile, yüzündeki gülümsemeyi gördüğünde onun hayat dolu bir adam olduğuna emin olabilirdi.

Fakat hiç kimse, onun her gece ciğeri çıkarcasına ağladığını bilemezdi...

Hiç kimse, onun kaç defa intiharın eşiğinden döndüğünü de bilemezdi...

Ve elbette hiç kimse, onun her dakika çektiği vicdan azabından nasıl kavrulduğunu da bilemezdi...

Ve elbette Ayaz Yapıcı bile, bunu hiçbir zaman bilememişti...

Ancak bugün, onda bir gariplik olduğunu seziyordu. Bunu dile getirmekten çekinmedi. "Sende bir şey var..." diye mırıldandığında Atlas göz ucuyla ona baktı, ardından gayet ciddi bir tavırla karşılık verdi. "Karizma? Zeka? Mükemmellik? Hangisinden söz ediyorsun? Bende yok yok bildiğin üzere."

Onun bu yanıtına göz devirdi Ayaz. Ardından alayla konuştu "Aynılarından bende de var fazlasıyla ama kastettiğim bu değildi." Atlas sırıttı, ancak o da içinde bir huzursuzluk olduğunun farkındaydı. Bunun bilinciyle ciddileşerek "Bilmiyorum, ama içimde tuhaf bir his var." diye mırıldandı.

Bu defa yavaşça sırıtan Ayaz'dı. "Bu hislerin Gonca'yla alakası var mı?" Atlas gözleri kocaman açılarak ona dönerken sırıtışı genişledi. Kaşlarını kaldırdığında "Hadi ama, anlamayacağımı düşünmedin umarım."

Atlas gözlerini kaçırdı ve bu, Ayaz'a gerekli cevabı vermişti. Sırıtışı büyürken "Ne yapmayı düşünüyorsun?"

Atlas canı sıkılmış bir halde yanıtladı "Yapılacak bir şey yok." bu cevap karşısındaki adamın kaşlarını çatmasına neden oldu fakat hemen bir cevap alamadı.

Aslında içindeki hislerin Gonca ile bir ilgisi yoktu, ona karşı elbette bir şeyler hissediyordu ama şu anki huzursuzluğunun nedeni Gonca olamazdı.

Uzun bir süredir Atlas için Gonca ve huzursuzluk aynı cümlede bile olamazdı, belki Gonca bunu hiçbir zaman bilemeyecekti ama o Atlas için, en karanlık gecelerden sonra doğan güneşti.
Hissettikleri için bu cümleler bile yetersiz kalıyordu ama onun söyleyebileceği daha güzel cümleleri yoktu.

Aslında hayatında güzel diyebileceği çok fazla bir şey de yoktu, Gonca dışında.

Aklına Gonca'nın gelmesi Atlas'ta saatlerce gülümseme isteği uyandırsa da Ayaz'ın kendisine sataşmasını istemediğinden kendini tuttu.