PETROV | Rus Mafyası

3.bölüm

Gecenin bir yarısı telefonumun art arda titremesiyle uyandım. İrkilmiştim. Ders çalışırken masanın başında uyuyakalmıştım. Boynumu ovup telefonumu elime aldım.

Bilinmeyen numara:Sevgilinin gerçek yüzünü bilmemen çok acı.

Bilinmeyen numara:Karan seni sevmiyor Akşin. Sen onun sorunlarından kaçmak için oyalandığı bir oyuncaksın.

Bilinmeyen numara:O gerçek kişiliğini ortaya çıkarınca ilk kenara atacağı insan sensin.

Bilinmeyen numara:Sana bir dost tavsiyesi.

Mesajları şokla okumuştum. Bu kimdi? Bizi yakından tanıdığı belliydi. Okuldan olması muhtemeldi.

Mesajlara tabiki de inanmamıştım. Bu tarz küçük oyunlar beni Karan'dan soğutamazdı. Karan'ın hayatında ben vardım ve onu ancak bu şekilde tanıyabilirdim. Bu konuyu Karan'a açacaktım. Aramızda sır olmayacaktı.

Mesajı daha fazla düşünmeye gerek duymadan masanın başından kalkıp yatağıma geçip uykuya daldım.

~

Sabah aceleyle evden çıkıp Karan' ın arabasına bindim mesaj olayının üstünden 4 gün geçmişti ve bugün okul çıkışında Karan'la konuşacaktım. Geçen 4 günde Karan'la adamakıllı yalnız kalamamıştık. Bende zaten Zeynep'i çok fazla yalnız bırakmak istemiyordum.

"Günaydın bebeğim."dedi Karan yüzündeki huzurlu ifadeyle. Ona yaklaşarak yanağına minik bir öpücük bıraktım ve "Günaydın sevgilim."dedim. Kafasını boynuma sokup derin derin kokladı ve öptü. Huylanarak geri çekildim. Bu halime dudakları kıvrıldı.

"Karan çıkışta geçen gün gittiğimiz göle gidelim mi? Seninle bir şey konuşmak istiyorum."dedim. Kaşları çatıldı, gözleri yüzümde dolandı ama yüz ifademi sabit tuttum.

"Tamam meleğim."dedi ve arabayı çalıştırdı.

Okul sakin geçmişti. Gölün oraya gelmiştik ve ben konuya nasıl ona yanlış anlaşılmadan başlasam diye düşünüyordum.

"Karan, geçen gece bana bir mesaj geldi. Senin hakkındaydı ve ben bunu sana anlatmak istiyorum. Aramızda sır kalsın istemiyorum."dedim.

Kaşları çatıldı, elini uzattı telefonumu almak için. Telefonumu ona verdim. Mesajlara girdi ve okudukça bakışları sertleşti.

Onu izlerken mimiklerini analiz etmeye çalıştım. Bir açık vermemişti. Sadece sinirlenmişti.

Bana dönerek "Akşin ben kötü bir adam değilim."dedi. Bunu o kadar masum söylemişti ki gözlerim dolmuştu. Yanağını okşayıp "Ben sana inanıyorum Karan. Bu mesajları sadece senden saklamak istemedim."dedim.

Sessizlik oldu aramızda. "Mesajlarda sana gerçek hayatımın bu olmadığını söylemiş, doğru gerçek hayatım bu değil ama bunu ben istemedim. Hayatım sıradan olsun çok isterdim ama değil."dedi. Dediklerine karşılık kaşlarım çatıldı. "Ne demek istiyorsun Karan?"dedim.

Bana döndü, hiçbir şey demedi. Onu ilk defa böyle görüyordum. O her zaman yanında güvende hissettiğim Karan gitmiş yerine masum bir çocuk gelmişti.

Onu kafasından tutarak göğsüme çektim. "Senin kötü bir adam olmadığına inanıyorum."dedim. Onu 4 senedir seviyordum. Her hareketini izlerdim. Ona karşılık vermemiştim başlarda ama korktuğum içindi. Onun kötü bir adam olmadığını biliyordum. Neyden bahsediyordu?

Aramızda bir sessizlik oldu. Karan geri çekildi ve "Ne duyarsan duy ama önce bana gel, tamam mı bebeğim?"dedi.

Konuşmaları beni tereddüt etmeye zorluyordu.