"Yaralarımın etrafına, yıldızlar çizdin."
"Ne diyorsun, Jeongin?"
"Hiç. Diyordum, hava bu gün çok sıcak.."
"Ama yağmur yağıy-"
"Sus."
[TAMAMLANDI x20]
!UYARI!
BU HİKAYE SADECE BİR KURGUDUR!!! İDOLLER CİNSELLEŞTİRİLMİYOR!!!
★
Seke JeonBin
Hassaslık...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____★°•____
Jeongin~
Bacağım feci bir şekilde, ağrıyordu. Çoktan yatağa girmiştim, ama uyuyamıyordum. Changbin'in anasını satim! Yatağım da, öylece uzanıyordum. Kafam da acıyordu. Alın taraflar da, derin bir kesik vardı. Ona da dikiş attılar. Gerçekten, çok kötü haldeyim..
Komidinin üzerinden, air pods'umu aldım ve kulağıma taktım. Rasgele, bir şarkı açtım. Arkama yaslanarak, dinlemeye başladım.
So I party like a Rockstar
Look like a porn-star
Faster n Harder başlamıştı. Seungmin bu şarkının vibe'sini verdiğimi söylüyordu. Neymiş, barlara gidiyor muşum. Bazen, annem gibi davranıyordu. "Yaşın daha küçük!", "İnsanlara bulaşma!", "Yakanı kapat!". Gerçekten de, anne..
Her şeyi boşver de, yarına piyano kursum var. Ama böyle nasıl gideceğim? Tam bu sırada, içeriye annem girdi. "Yarın piyano kursuna gideceksin." Bu karı beni deli edecek galiba. "Ya, anne! Kolum kırık, görmüyor musun?!" Yanıma yaklaştı ve kırık kolumu sıkmaya başladı.
"Bana bak, küçük bey.. Bana sesini kaldırma.. Gideceksin diyorsam, gideceksin!" Kolumun acısıyla, acıyla inledim. Kolumu bıraktı ve eline telefonumu aldı. Gördüğü şarkıyla, telefonu bana gösterdi ve kaşlarını çattı. "Bu ne?!" Sessiz kaldığım da, daha sert bağırdı.
"BU NE DİYORUM?!"
"Şarkı.."
Eliyle saçlarımı tuttu ve çekmeye başladı. "Sen bu şarkının anlamını biliyor musun?! Ha?! Boş boş şeyler dinlemekten, terbiyen kalmamış. Telefonuna el koyuyorum. Bundan sonra, sadece 30 dakika. Bitti!" Gerçekten de, manyak. Şaka gibi resmen! "Anne! Benim on sekiz yaşım var!"
"Olsun! On sekiz yaşın var diye, böyle şarkılar dinleyemezsin! Terbiyeli olmalısın! Bu aileye layık olmalısın!" Telefonumu cebine atarak, kapıya yaklaştı. Odamdan çıkarak, kapımı sertçe kapattı.
Gözlerim doluyordu. Kafamı aşağı eğerek, ağlamaya başladım. Sessiz hıçkırıklarımla birlikte süzülen göz yaşlarım, kahverengi çarşafa düşerek, yok oluyordu. Ağlamam istemsizce şiddetlendiğin de, yüzümü yastığa bastırdım.
Hiç sevgi görmedim. Sadece, para. Evet, sevgi yoksa, para sorusun da çoğumuz paranı seçiyoruz. Ama asıl istediğimiz, sevgidir. Sevdiğin birisi canını yakarsa, o gün hayatının en kötü günü olur. Ama her gün yakarsa, alışırsın. Aslında sana öyle gelir. Çünkü, insan asla bir acıya alışmaz. Beyin öyle algılar. Beynimi sikim.
