"Yaralarımın etrafına, yıldızlar çizdin."
"Ne diyorsun, Jeongin?"
"Hiç. Diyordum, hava bu gün çok sıcak.."
"Ama yağmur yağıy-"
"Sus."
[TAMAMLANDI x20]
!UYARI!
BU HİKAYE SADECE BİR KURGUDUR!!! İDOLLER CİNSELLEŞTİRİLMİYOR!!!
★
Seke JeonBin
Hassaslık...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____★°•____
Yazar~
Chan mutlu mutlu, Changbin'in evinin önüne geldi ve kapını çaldı. "Binnie!" Ses gelmeyince, endişelendi. "Binnie!!" Yine, ses yoktu. Chan endişeyle, Changbin'in verdiği yedek anahtarla, kapını açtı. Yavaş adımlarla, içeri girdi ve Changbin'in odasının kapısını çaldı.
"Gel!" Chan odaya girdiğinde, Changbin'i gördü. Gözleri şişmişti. Ağlamaktan yanakları sırıl sıklamdı. Bacaklarını kendine çekerek, yatağın kenarına gömülmüştü. "Changbin? Bu halin ne?!" Changbin sahte bir gülümseme sunarak, cevap verdi.
"N'olmuş halime, hyung? Gayet iyiyim!"
Chan endişeyle, Changbin'e yaklaştı. "Changbin, doğruyu söyle. N'oldu?" Changbin Chan'ın ona taraf geldiğini gördüğün de, irkilerek, domuz peluşuna sarılmış ve gözlerini sıkı sıkı kapatmıştı. "Changbin.." Chan çaresiz bir çocuk gibi, dudağını büzdü. "Benden niye korkuyorsun? Ben bir şey mi yaptım sana..?"
Changbin gözlerini aralayarak, Chan'a baktı. "Hayır tabii ki! Sen bana hiç bir şey yapmadın! Sadece, biraz yorgunum ve ani geldiğinde, irkildim. Yoksa senin gibi tatlı bir bebekten neden korkayım?!" Chan minik bir gülümseme sundu. Daha sonra, sordu.
"Saat 7:49. Okula gelmeyecek misin?"
"Hayır, Channie. Bu gün, pekte iyi his etmiyorum. Üzgünü-"
"Sen olmazsan, bana zarar verirler! Hem! Hem Seungmin! B-bana zorbalık yapar.."
Chan dudaklarını büzerek, Changbin'e çaresizce bakıyordu. Changbin'in kalbi sızlamıştı. "Sakin ol Chan. Hiç bir şey olmayacak. Hem yanında, Hyunjin, Felix ve Han var. Onlar seni koru-"
"Hayır, korumaz! Onların kendi işleri var! Bana hiç bakmazla-... Ah.. Üzgünüm Binnie. Kendimi fazla kaptırdım. Tabii ki, gitmeye bilirsin. Sorun yok. Görüşürüz.."
Chan üzgün bir yüz ifadesiyle, odadan çıktı. Tam bu zaman, Changbin onu durdurdu. "Gitme. Beni de bekle, ben de geleceğim." Chan şok ve mutluluk karışık bir yüz ifadesiyle, Changbin'e baktı. Gözleri adeta parlıyordu. "Yaşasın!!! O zaman.. Dışarı da bekliyorum!"
Changbin hoplaya zıplaya dışarı çıkan koca bebeğe bakarak, kıkırdadı. "Tamam, tamam. Hadi." Chan dışarı çıktığın da, Changbin kıyafetini giymeye başladı. Gitmek istemiyordu. Ama Chan'ı üzmek istemiyordu. Bu yüzden, gitmek zorundaydı.
Hemen, beyaz gömleğini giyerek, kemerini pantalonuna taktı. Hemen koşarak, dışarı çıktı. Chan bunu gördüğün de, kaşlarını çattı. "Changbin! Bu nasıl forma giymek?!" Haklıydı. O kadar çabuk giymiştise, gömleğinin yakası bile açık kalmıştı.
