ဆံမြိတ်ချ လှပါပေ့.....(Completed)

part 22

ဆံမြတ်ချလှပါပေ့....🌻

အပိုင်း(၂၂)

ဂျောက်....

တံခါးဖွင့်သံကြားသည်နှင့်ငုဝါစောင်ကိုခေါင်းမြှီးခြုံကာကျောပေး၍တစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။

သူမထင်ထားသလို အရင်ရက်များကဲ့သို့ ထမင်းပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ်တင်သွားမှာပဲ ဟုထင်ခဲ့သော်လည်း
မွေ့ယာက သိမ့်ခနဲတုန်လို့သွားသည်။

သူမမိခင်နဲ့ ပြဿနာတက်သည့်ညက သူမအပေါ်ထပ်အခန်းသို့ ပြန်တက်လာခဲ့သည်။

သူမဖခင်အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာတော့ သူမကိုအော်ဟစ်ကာ ဒေါသတကြီးခေါ်နေ၍ သူမပင်လန့်ဖြန့်သွားရသည်။

ဒယ်ဒီက ရှူးရှူးဒိုင်းဒိုင်းနှင့်သူမအခန်းတံခါးကိုအဆက်မပြတ်ခေါက်ခဲ့သလို မာမီရဲ့စိတ်ထိန်းဖို့ ပြောဆိုသံများလည်းကြားနေရသည်။

ဒယ်ဒီဟာ မာမီ သူမအကြောင်းမပြောပြခင်မှာတင် အရာအားလုံးကို သူရနေဝန်းဆီမှသိနှင့်ခဲ့ပြီးသားဖြစ်ခဲ့သည်။

သူမတံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်းပဲ ဒယ်ဒီ၏နားရင်းကို ပိတ်ရိုက်တာခံခဲ့ရ၍ သူမကြမ်းပြင်ပေါ်မူးဝေစွာပစ်လဲသွားရသည်။

ထိုနေ့ကစ၍အခန်းထဲသော့ပိတ်ကာ ထမင်းတို့သာ အချိန်နှင့်ပို့ပေးပြီး သူမဖုန်းတွေ လက်တော့တွေပါအကုန်သိမ်းလိုက်ကြလေသည်။

သူမကလည်း ထမင်းတွေကို တစ်စက်မှမထိခဲ့ဘူး သူတို့လာပို့သည့်အတိုင်းပြန်ပြန်သိမ်းသွားရ၍ မာမီဆီမှသက်ပြင်းချသံကိုအကြိမ်ကြိမ်ကြားခဲ့ရသည်။

"သမီးလေး"

သူမ လက်မောင်းကို ကိုင်ကာ ‌မာမီ့ဆီမှသေးသိမ်းသောအသံကိုကြားလိုက်ရချိန် သူမ ပြန်မထူးဖြစ်ဘဲ အံကိုသာကြိတ်၍ငိုနေမိသည်။

-"ဟင်း ....သမီး ဒယ်ဒီက သမီးကိုအပြင်ထွက်ခွင့်ပေးလိုက်ပြီး "

"ဟင်"

ငုဝါ ရုတ်တရက် ထထိုင်ကာ မာမီ့အားမယုံနိုင်စွာကြည့်လိုက်စဉ် သူမမိခင်ကသူ့ကိုသနားသလိုလေးကြည့်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။

"မာမီ....သမီး...သ မီး ....မောင့်ကိုတွေ့ချင်တယ် မာမီ ခွင့်ပြုပါနော် ....မောင် စိတ်ပူနေမှာမို့ပါ နော်...မာမီ နော်"