Nigdy nie mów nigdy

Część Bez tytułu 7

Dni mijały jak szalone a ja spędzałam więcej czasu z Olkiem i o dziwo Marcin nie komentował tego ,że tak spędzam z nim czas tylko zachowywał się tak jakby przyjął to do świadomości ,że spędzam z jego przyjacielem więcej czasu chodź wiem że Marcin po moim związku z Sebastianem boi się ,że znów będę cierpieć i podejmę znowu jakąś głupią decyzję.Jest już połowa grudnia i chłopaki grają mecz z Belgami a ja jestem z Kasią w Polsce i nagle widzę jak Olek zwija się z bólu i wiem że coś się stało

-Chyba nie wygląda to dobrze-mówię i obserwuję grymas Olka na twarzy

-Chyba nie-mówi Kasia i łapie mnie za rękę

-Ale miejmy nadzieję,że będzie dobrze

-Na pewno tak będzie ,może to tylko wybicie palca. Powiem ci ,że cieszę się że układa ci się z Olkiem-mówi a ja na nią patrzę w szoku

-No co tak się dziwisz przecież nie jestem głupia i wiem,że jesteście razem tylko nikomu nie chcecie na razie mówić ,może i dobrze -mówi i uśmiecha się do mnie a ja nie umiem doczekać się kiedy będzie koniec meczu a czas dla mnie leci strasznie powoli,na szczęście kiedy kończy się mecz od razy zaczynam dzwonić do Olka lecz nie rozłącza a ja zaczynam się bardziej denerwować

-Nie odbiera -mówię

-Poczekaj ,zadzwonimy za niedługo do Marcina może on będzie coś wiedział-mówi Kasia a ja kiwam głową że się zgadzam i po jakiś 20 minutach dzwonimy do Marcina

-Hej,wiesz co z Olkiem bo nie odbiera od Dominiki telefonu-mówi Kasia

-Pojechał na prześwietlenie palca ,nie wygląda to dobrze-mówi Marcin

-Ok ,miejmy nadzieję,że tylko tak źle wygląda -mówi Kasia i chwilę rozmawia z Marcinem a ja w tym czasie idę się kąpać  i idę do łóżka i czekam aż zadzwoni Olek ale ku mojemu zaskoczeniu wysyła mi tylko wiadomość,,Wybacz chce dziś pobyć sam ,odezwę się jutro. Całuję'' a ja czuję smutek bo chciałam usłyszeć jego głos i go pocieszyć lecz nie mam na to wpływu że odsunął mnie dziś od siebie tylko muszę to uszanować i kiedy wtulam się w poduszkę nawet nie wiem kiedy zasypiam....