NİKOLAİ MİLORADOV: Milyon Dolarlık Proje

✥ NİKOLAİ MİLORADOV : Milyon Dolarlık Proje | 6

-6-

❝Nikolai❞

Sabaha kadar kulübün önünde kaç sigara bitirdiğimi bilmiyordum. Artık odaya dönmem gerekiyormuş gibi hissediyordum. Öfkeyle odadan çıkıp Ivan'la kavga ettiğim için yeniden o odaya girmekle girmemek arasında kaldım. O kızla yüz yüze gelmeye hazır değildim. Bu yüzden yeni bir oda açmaktansa Lâl'in kaldığı odamda duş almayı tercih ettim.

Lâl'in sarhoş olup dağılması, hayallerimdeki kadının odamda, yatağımda yatması ve tanımadığım bir kızın bana yaşattığı şok. Ne geceydi ama. Aklım karmakarışıktı. Hissiz gibiydim. Sanırım neyi hissedeceğimi tam olarak bilemediğimdendi.

Sessizce odama girdiğimde Lâl yatakta uyuyordu. Onu uyandırmamaya çalışarak parmak uçlarımda banyoya yürüdüm. Duşun sıcak suyu altında ıslak saçlarımı arkaya atıp yüzümü sertçe yıkadığımda hâlâ aklım yerinde değil gibiydi. Bu durumdan neden o kadar etkilenmiştim ki? Ben bir aziz değildim. İlk yaptığım kötülük de bu değildi. Kadınlar benim için her zaman gelip geçici olmuştu Lâl'den önce. Neden Lâl'den tahrik olduğum için o kızla yatmış olmak beni bu kadar garip hissettirmişti?

Kendimi bile anlayamıyordum. Normal şartlarda böyle şeyler beni etkilemezdi bile. Kız kendi istemiş, kendi gelmişti. İlk birlikteliğinin olup olmaması ise beni ilgilendirmezdi. Lâl'in iç dünyamdaki varlığına ihanet ettiğim için mi bu kadar öfkeliydim kendime yoksa âşık olduğum kadını hayal ederek o kızla birlikte olup onu kullandığım için mi tam olarak bilemiyordum.

Kendimi suçladım. Suyun sıcaklık ayarını artırıp kendimi yakana kadar kaynar suyun altında duş almamın sebebi belki de buydu. Burada, kendi cehennemimi yaşatmak. Tanrı'nın varlığına bile inanmayan biri için fazlasıyla garip bir cezalandırma yöntemi.

O kızın kim olduğunu ve bunu neden yaptığını anlamaya çalışıyordum. Bu işin içinde bir şey olup olmadığını çözmeye odaklanırken iç sesim beni suçlamakta gecikmedi. Korkunç, kötü bir adamsın. İlk deneyimini acı bir şekilde yaşattığın zavallı bir kızdan bile şüpheleniyorsun. Onu bir güzel becerdin ve şimdi sana bunu sunmasınınaltında bir art niyet arıyorsun. Hanginiz daha kötüsünüz acaba?

Kendimi suçlama seansım bittiğinde suyu kapattım. İki dakikadır Lâl'in odadan, şeffaf camdan beni seyrettiğinin farkındaydım. Üzerimdeki bakışları hissederken sakinliğimi korudum ve görmüyormuş gibi davrandım.

Belime sardığım havluyla odaya döndüğümde kadın sıkı sıkıya üzerindeki çarşafa sarınmıştı. Yüzünde dehşete düşmüş bir ifade vardı. Muhtemelen uyanıp kendini çırılçıplak bulduğunda dün gece bir şeyler yaşadığımızı düşünüp korkmuştu. Hâlâ kendisini ölmüş numarası yapıp kandıran Riccardo'ya âşık ve ona sadıktı.

Beni üzen kısımsa sarhoşken ondan faydalanabileceğimi düşünmesiydi. Bunu yapmazdım. Bedeninin her zerresine dokunmak için yanıp tutuşurken bile bunu yapmazdım. Ama o beni başından beri kötü tanıdığı için -ki bunda benim katkım çok büyüktü- bir türlü değer yargılarım olabileceğine ikna değildi.

Havluyla saçlarımı kurularken sanki tüm bunları düşünüp kendimi suçlamıyormuşum gibi "Uyandın demek." dedim sıradan bir sesle. İçimdeki hesaplaşmanın seslerini duysa korkardı. Herkese karşı acımasız olan Nikolai Miloradov, sıra kendine geldiğinde kat be kat daha acımasızdı.

Ağzımdan çıkacak her kelimeye dikkat kesilmiş kadın ilk sözüm üzerine daha fazla dayanamayıp "Biz... Ne yaptık?" diye sordu.

Onu yatıştırmama ihtiyacı vardı "Sakin ol." O an benim de zihnim allak bullak olduğu için biraz zaman kazanmaya çalışıyordum.