𝒫𝓊𝒹𝒹𝒾𝓃𝑔 🐾🍮
Part - 23 [final]
"အမယ်လေး ငါတို့က ထင်ကို ထင်မထားတာပါ ဂယူဘင်းနီးက လက်တွဲဖော်ရခဲ့လည်း သူ့ထက်ကြီးတဲ့လူနဲ့ပဲ အဆင်ပြေလောက်မှာလို့ တွေးထားခဲ့တာ အမျိုးတွေကြားကို ကလေးပေါက်စလေးလက်ဆွဲပြီး ခေါ်လာပါ့မယ်တော့ မထင်ထားဘူး !"
"ဟာဗျာ ကြီးကြီးကလည်း ကျွန်တော်ဘယ်နားကမှ ကလေးပေါက်စမဟုတ်ပါဘူးနော် အနည်းဆုံးတော့ ကိုကို့ထက်ဦးနှောက်ရှိတယ် "
"ဟမ် "
လက်ကောက်ဝတ်က ကြယ်သီးလေးကိုကြိုးစားပန်းစားတပ်နေတာမြင်တော့ မနေနိုင်စွာနဲ့ ကူတပ်ပေးရင်းက သူ့မှာ ဟမ်ခနဲ။ အမျိုးတွေက ပူတင်းလုံးစကားကြောင့် သဘောတကျအော်ရယ်ကြပြီး ကြောင်စီစီကြီးဖြစ်နေသူက ဂယူဘင်းတယောက်ထဲသာ။
ဒီနေ့က အစ်မဝမ်းကွဲရဲ့ လက်ထပ်ပွဲနေ့ဖြစ်ပြီး မနက်ထဲက စောစောထကာပြင်ဆင်ရင်း အခုတော့ပွဲချိန်နီးလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ဘယ်သွားသွားထိုကလေးလက်ကိုဆွဲပြီး သည်းသည်းလှုပ်မိခြင်းအပေါ် ဂယူ့ရဲ့ နဂို သဘောကျတတ်တဲ့ပုံစံကို သိကြတဲ့ အဒေါ်တွေက တအံ့တဩဖြစ်နေကြပြီး ပူတင်းလုံးကတော့ ဘယ်အရွယ်နေနေ တည့်အောင်ပေါင်းတတ်တဲ့ ကလေးဖြစ်နေတော့ ရွှတ်နောက်နောက်နဲ့ စကားဝင်ပြောပြစ်တတ်တာပဲ....
"တနေ့တခြား ကိုကိုမင်းကို ကြောက်လာပြီကွာ "
"ကျွန်တော်လည်း သရဲကြောက်လို့သေတော့မယ် ကိုကို ပူတင်းတို့ ဒီမှာဘယ်နှရက်ထပ်နေရမှာလဲဟင် "
ခန်းမရဲ့အနောက်ဖက်မှာ မြှောက်ကြွမြှောက်ကြွဖြစ်နေတဲ့ ပူတင်းလုံးက သူတို့ရဲ့ ဂင်မ်ဘိုးဘွားပိုင်အိမ်ကြီးကို ကြောက်လန့်နေသည်မှာ ညညဆိုသူ့ကို အပျောက်မခံ။ တွယ်ကပ်တတ်တာကို ခံစားရလာတော့လည်း သူ့မှာ ဆိုးလ်တောင်မပြန်ချင်တော့ပေ။
သူ့ကိုယ်သူ ကျွန်တော်ဆိုတဲ့နာမ်စားအပြင် ပူတင်းလို့ သုံးတတ်လာပုံကလည်း မြတ်နိုးစရာဖြစ်ပြီး ကြည့်ရတာတော့ စားစရာနာမည်လေးကိုပဲ နေသားကျလာသည်ထင်။ ဒီကိုရောက်နေတဲ့ ၃ ရက်အတွင်း ဂယူဘင်းရဲ့ ဂင်မ်တမျိုးတဆွေလုံးနဲ့ တည့်အောင်နေတတ်ပြီး အချစ်လည်းခံရလွန်းသည်။
