Yıldız Işığı

27- Gurur Benim Neyime

Hellüğ

Atıp kaçıyorum çokk uykum var.

2. Yazılılar geliyor ve ben hiçbir şey bilmiyorum 😶

İyi okumalarr

ඞ

"Yaa bence burası çok güzelll!" Diyen Selen'e gülüp Evren'e baktım. Bir gözü sürekli telefondaydı ve bu durum canımı sıkmaya başlamıştı.

NE VARDI AYOL ORDA? KİMLE KONUŞUYOR BU KIZ?!?!

Sanane yapram?

Sen karışma lütfen. Olur olmadık yerde gelip her şeye burnunu sokuyorsun. YEĞENİM O BENİM NE DEMEK SANANE?!

Koluma birinin dokunmasıyla kendime geldim. Bakışlarım o yöne döndü. Rüzgar hafifçe tebessüm ederek bana bakıyordu.

"Terasa da bakmak ister misin?" Hafifçe tebessüm edip başımla onayladım. Beraber merdivenleri çıkıp terasa doğru ilerledik. Terasın ahşap olmadı ortama çok sıcak bir hava katmıştı.

Şimdiden hayal ediyordum da çok güzel olurdu burası. Ben böyleysem Selen nasıldı acaba?

Evren ve Selen tahmin ettiğimden daha iyi anlaşmışlardı. En son dekorasyon konuşuyorlardı.

"Ee görüşmeyeli nasılsın? Yani ne yaptın bunca yıl?"

Güzel soru. Peki ben, 'Hiç olmadığı kadar ders çalışıp gecemi gündüz edip ağlaya zırlaya da olsa hukuk fakültesini bitirdim' desem bana uzaylı görmüş gibi bakmazdı, değil mi?

"Her zamanki gibi dersler ve diğerleri..." Diğerlerinden kastım hobilerimdi. Müzik, örgü, elişi vesaire vesaire...

"Müzik konusunda baya ilerletmişsin kendini. Youtube kanalını gördüm. Kendi şarkıların vardı?" Evet vardı. Hatta bir zamanlar ona yazdığım şarkıyı da paylaşmıştım.

Tabii size bahsetmedim ama ben baya yanıktım bu çocuğa.

Aynen çocuk Esin.

Her neyse işte, 1 yıl benden beklenmeyecek şekilde platonik kaldım. Sonra aramızda bir şeyler olacak gibiyken gitmişti. Tabii bu süreç de nereden baksan bir 7-8 aydı.

O benden 2 yaş büyük olduğu için üniversiteye geçmişti. Daha sonra çevresi baya genişledi. Birçok arkadaşı oldu. Belki kırılmamam, üzülmemem gerekirdi ama elimde değildi. Sonra aramıza bir soğukluk girdi. İkimiz de kendi hayatımlarıza devam ettik. Daha doğrusu devam etmeye çalışmıştım ben. Çünkü birini sevdim mi bırakamıyordum kolay kolay. Ve ben ona çoktan bağlanmıştım. Bunları düşününce kalbimde bir acı hissettim. Siz ne derseniz diyin. Ben kabullenmeye başlıyordum gerçeği.

Şimdi ise tekrar yan yanaydık. Ve benim unuttuğumu sandığım duygular tekrar kalbimde çırpınıyordu.

En başta yokmuş gibi davranmıştım. Belki de yıllar sonra gördüğüm için garip hissettim, demiştim. Ama sonra her gördüğümde içimde olan hissin normal olmadığını, geçmişteki gibi hatta belki daha fazla olduğunu fark ettim. Ne zaman mı, bu sabah.

"Evet, sen hang-" çalan telefon ile dikkatim dağılmıştı. Ekranda gördüğüm isimle şaşırmış ve biraz da tedirgin olmuştum.

"Açmam gerekiyor kusura bakma." Başını sallayıp, "tabii" dediğinde telefonu açtım.

"Buyrun başsavcım?" Bir yandan da etrafı izliyordum. Aramasına şaşırmıştım. İzinde olduğumu biliyordu. Ve bugün iznimin 3. Günüydü daha yani pazartesiydi.

Duyduklarımın etkisiyle donup kaldım. İlk defa başıma böyle bir şey geliyordu. Hoş daha yeni başlamıştım mesleğe ama yine de garipsemiştim.