Sound of Silence (Good Hearts Series #1)

Chapter 10

"No!" Napabalikwas ako nang bangon dahil sa isang masamang panaginip. Fuck. It haunts me everyday.

Someone left me. Hindi ko makita ang mukha niya dahil blurred iyon. Masyadong mabilis ang tibok ng puso ko dahil ramdam na ramdam ko ang sakit nang pag-iwan niya sa akin kahit hindi ko naman siya nakita.

Who was that?

Kinuha ko ang tubig sa table sa gilid ng kama ko at ininom 'yon. I looked at the wall clock and it was 6 in the morning. Tagaktak ang pawis ko dahil sa nangyaring panaginip.

Hindi lang ang pag-iwan niya ang nakikita ko kundi ang pagpalo sa akin at pagkulong sa cabinet. I don't know who those people are.

I tied my hair up and went downstairs. Nakita kong paalis na si Favro kaya hinabol ko siya. He doesn't look like he's going to work because he was just wearing a black hoodie jacket and pants.

"I'll go grocery shopping," aniya. "I cooked you breakfast," dagdag niya pa at aalis na sana pero hinawakan ko ang doorknob.

"I'll go with you. I don't have plans today so I'll just come with you," sabi ko. "I'll just change my clothes. Wait for me!" Dinuro ko pa siya nang sabihin kong hintayin niya ako.

Mabilis akong umakyat sa kwarto at naghilamos ng mukha. Pagkatapos ay nag black hoodie jacket na lang din ako at biker shorts.

I was about to leave my room when I realized something. "Wait." Sarkastiko akong natawa. "Am I partnering with what he's wearing?" tanong ko sa sarili at bumalik sa closet ko.

"No way, Ali," sambit ko habang naghahanap ng masusuot. "You just accidentally picked that black hoodie jacket," pagpapaniwala ko sa sarili. "There's no way in hell you'd want to partner your outfit with him," I continued.

I just picked the white long sleeve jacket. Walang hoodie iyon. I tied my hair up again and went outside my room.

Pagbaba ko ay hinintay talaga niya ako. He was just standing where I left him. I smiled at him at nauna nang lumabas. Naka-park lang sa harap ng bahay ang kotse niya kaya binuksan ko na 'yon at sumakay sa passenger seat.

"Marunong ka ba mag grocery?" tanong ko dahil mukhang hindi naman siya marunong, e. Isang Antonio Favro Segovia, mag g-grocery? I don't think so.

"Bakit, ikaw ba?" tanong niya sa akin.

"Hindi," sagot ko dahil palagi kong ipinapautos 'yon sa katulong.

Hindi na siya sumagot. Tumahimik na lang din ako dahil mukhang wala siya sa mood. He looked bad trip.

Napakunot ang noo ko dahil dumaan siya sa McCafé drive thru. Siguro nagugutom siya.

Inilabas ko ang phone at nakipag-chat kay Tata. I miss her so much!

Me:

Hey, what are you doing, sweetie?

She replied.

Tata:

i visited the orphanage today. miss na miss ka na ng mga bata! hahaha

Bigla ko rin silang na-miss. Hindi ako nakapagpaalam sa kanila. Kahit kay Mother Helena.

Me:

Ikumusta mo na lang ako sa kanila. I'm doing fine here. 8 months na lang at babalik na ako sa Pinas. I can't wait to see you there!

Tata:

don't worry, teh, okay sila rito. akong bahala. oo nga pala. yung babae daw na dinala mo sa bicol, kumusta na raw pinapatong ni mother h

Oo nga pala, si Sancha. Hindi ko nakuha ang number niya dahil wala naman siyang cellphone. Kakausapin ko na lang si Nanang.

Me: