Sound of Silence (Good Hearts Series #1)

Chapter 19

Sobrang aga ko nagising dahil gusto kong ipagluto si Favro. Madaling araw pa lang gising na ako dahil alam ko naman na morning person siya. I don't know how to cook but I'll just watch the steps on YouTube.

I will cook Onion Soup for our breakfast. The ingredients are onions, butter, chicken stock, flour, dash of white wine, baguette, gruyere or emmental cheese grated, salt and pepper. It was all ready. Kahapon pa nga ito nakahanda.

Nanonood na ako ngayon kung paano siya gawin at nasusundan ko naman. I think this time it will be perfect. Ayoko nang pumalpak sa harap ni Favro. He knows how to make me happy and this is the least I can do for him.

Pagtapos kong magluto ay saktong nagising na siya. Sabi ko na, e. Maaga talaga siya magigising.

"Hi, good morning," bati niya at hinalikan ako sa labi.

Napangiti ako. "I cooked you breakfast," sambit ko.

"Really? Let me taste it," excited niyang sabi kaya pumunta kami sa dining area.

"Is that... onion soup?" he asked and I nodded.

"Pinaghandaan ko talaga 'yan. Taste it, darling," sabi ko at kumuha ng isang kutsara at ibinigay sa kanya.

He looked at the spoon and then looked at me. Sumilay ang ngiti sa mga labi niya nang tumingin siya sa akin at kinuha ang kutsara.

He gulped. Nakatingin lang ako sa kanya habang tinitikman niya ang niluto ko.

"How was it?" may kaba pa rin sa tanong ko.

Tinikman niya 'yon at tumingin sa akin. "It tastes good, wife." Ngumiti siya. "I promise it really tastes good," aniya kaya tinikman ko na rin 'yon at tama nga siya. Masarap na!

Akala ko papalpak pa ako.

Kumain kami nang sabay at hindi na siya nagsasalita. He looks uncomfortable. Halos patapos na rin kami kumain.

"May problema ba?" Hinawakan ko ang kamay niyang nakapatong sa lamesa.

"W-wala..." aniya at kinamot ang leeg.

Napakunot ang noo ko at lumapit sa kanya. Nang tingnan ko ang leeg niya ay nanlaki ang mga mata ko dahil namumula 'yon.

"Favro!" nag-aalalang sigaw ko.

"I-I'm o—"

"No, you're not!" sigaw ko at mabilis na kinuha ang susi ng kotse niya. Magmamaneho na ako kahit pa wala akong lisensya. "I'll take you to the hospital!" sigaw ko dahil sa pag-aalala at inakay siya. Damn. He looks so helpless. Namumutla na rin ang labi niya.

"Favro, w-what's happening to you?" tanong ko habang nagmamaneho.

Hindi siya sumagot kaya tiningnan ko siya. Hawak-hawak niya ang kanyang leeg at pati ang mukha niya ay namumula na.

"I c-can't breathe..." aniya.

Tumulo ang luha ko at mas binilisan ang pagmamaneho. Nang makarating kami sa ospital ay tinulungan ako ng mga doctor na akayin siya. I was just crying while saying his name. Kitang-kita ko na hindi na siya makahinga kaya naman diniretso na siya sa emergency room.

Iyak lang ako nang iyak dahil sa pag-aalala. What did I do to him?

Is he allergic to something? At hindi ko 'yon alam?

I called Mafi and Henri because I can't face Favro. Sobrang nagi-guilty ako sa ginawa ko sa kanya at hindi ko siya kayang harapin dahil naging palpak na naman ako.

Palagi na lang akong palpak.

Pagdating nila ay umiiyak pa rin ako. "What happened, Ali?" nag-aalalang tanong ni Mafi at napahawak pa sa magkabilang balikat ko.