Sound of Silence (Good Hearts Series #1)

Chapter 24

Everything seems so dark now.

I lost my way. I lost myself. I feel like I lost everything. Hindi ko alam kung paano ulit babangon pagtapos nang nangyari sa akin. I felt like I had a real nightmare without sleeping.

"A-Alison..." Lumapit sa akin si Favro.

Wala akong ginagawa. Nakatulala lang ako sa kawalan. Naramdaman ko ang pagyakap niya sa akin pero wala akong ginawa. "Alison, I'm sorry..." Humikbi siya sa tabi ko.

"I wasn't there. I'm really sorry," umiiyak na sabi niya.

Bumagsak ang luha ko habang nakatulala. "Ali—"

"Leave me alone," mahinang sambit ko. I don't need anyone right now. "I want to be alone," I added.

"I'll stay with y—"

"Just fucking leave me alone!" sigaw ko at tinulak siya. Sa sobrang panghihina niya ay napalayo siya sa akin. Dinuro ko siya. "You weren't there, Favro! So just leave me alone! I don't want to see your face! Kasalanan mo 'to! I was stressed because of you! Because of your damn family!" umiiyak kong sigaw.

"Ali, nawalan din ako! I lost my child, too!" sigaw niya rin, umiiyak.

Pareho kaming nag-iiyakan. He tried to hold my hand but I pushed him away. "Na-overdose ako sa gamot, Favro! It was your parents' fault!"

"No way, Alison! They wanted an heir so why would they do that?! Bakit ka ba nagagalit? Alison, kakampi mo ako!" He was still crying.

"Tangina!" sigaw ko at napahilamos sa mukha ko. "Favro, your parents are toxic!"

"Alison, 'wag naman tayong ganito. We both lost our chil—"

"Just leave me, Favro... Pagod ako," sambit ko at tinalikuran na siya.

Narinig ko ang paghikbi niya pero hindi ko na siya nilingon. Hindi ko alam na mawawalan ako ng gana kay Favro pagtapos mawala ng anak namin. I am pushing him away and I don't know why.

Humagulgol ako sa kama ko. Nawalan na naman ako. Mas masakit ang nararamdaman ko ngayon dahil inaasahan kong makakasama ang anak ko pero hindi ko man lang siya nakilala. I didn't even give my child a name.

I didn't use any drugs. Sino ang taong gagawa no'n sa akin? Bakit anak ko pa? Walang kinalaman ang anak ko sa kahit na anong nangyayari sa mundong 'to. My child was innocent so who would kill him?

"What if you are the one who killed your child?"

Agad kong tinakpan ang mga tainga ko dahil sa bumubulong sa isip ko.

"No!" sigaw ko habang umiiling. "I would never kill my child!" Humagulgol ako.

"You killed your child, Alison!"

"NO!" malakas kong sigaw at binasag ang flower vase sa gilid ng kama ko. Umiling ako habang umiiyak. "I-I didn't kill my child..." nakatulalang sambit ko sa mga bubog.

"Believe me! You killed your child! Favro will leave you!"

Nakatulala ako habang nakatingin sa basag na flower vase. Patuloy na bumabagsak ang mga luha ko ngunit nakatulala na lang ako. I would never kill my child.

Dahan-dahan kong pinulot ang isang piraso ng basag na vase. Patuloy pa rin ang mga boses sa utak ko at ang ingay-ingay no'n. I couldn't find silence in what was happening to me, and I feel like these loud noises will kill me.

"I am sorry for your loss, Mrs. Segovia. You've overdosed on drugs and it led to a miscarriage." Bumagsak ang luha ko nang marinig ko ulit 'yon.

"I am sorry for your loss, Mrs. Segovia. You've overdosed on drugs and it led to a miscarriage." Mariin akong napapikit nang ulitin niya iyon sa boses ko ngunit sa tumatawang paraan.