Sound of Silence (Good Hearts Series #1)

Chapter 7

Everything was new to me. Maybe he's really nice but he's not just showing it to me before. Pero ngayon ay ipinapakita niya na mabait siya. Sayang nga lang dahil magkakahiwalay na kami. Sa tingin ko ay maayos naman siyang kaibigan.

Nasa training ako para isabak sa fashion week nang mag text si Henri sa akin. Sakto ay breaktime kaya umupo ako sa bench at uminom ng tubig habang binabasa ang text niya.

Henri:

Hello. You free tonight? I'll launch my new gym the next day and I'll celebrate with Mafi tonight.

"Wow," I said and started to type a message.

Me:

Of course! Count me in. Congrats in advance, Henri.

Wala si Mafi ngayon dahil may iba siyang pinagkakaabalahan at hindi ko na tinanong kung ano 'yon.

The training was done early because I'm a fast learner. Maaga pa para sa sinasabi ni Henri na celebration kaya gumala muna ako mag-isa. I was wearing an ankle length pants, white cropped cardigan, and black plain flat shoes. Kinuha ko ang itim kong mini shoulder bag at lumabas.

Wala si Favro sa bahay at mukhang nasa trabaho pa. I just took the Paris metro because I wanted to watch the golden scenery and Eiffel Tower closely.

I wore my shades and looked at my phone to check if there's a message. Baka kasi may text sa akin si Tata.

Lowbat ang airpods ko at mabuti na lang dahil may dala akong earphones. I wore it while peacefully looking at the beautiful scenery. Nakaupo ako sa window seat at parang ayoko nang bumaba sa destinasyon ko dahil ang kalmado ngayon.

I love the silence even though I'm listening to music.

Pagbaba ko ay kumain muna ako sa isang restaurant. I was peacefully eating alone and it was the best thing I've ever done since I got here in Paris. Funny how this moment is so calming because I'm just alone but I'm afraid of being left behind. Ayokong maiwan ako. That's so scary.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit natatakot akong maiwan dahil lumaki naman akong mag-isa. I raised myself so why am I still scared of being left behind?

Napatigil ako sa pagkain dahil may tumatawag sa akin and it was Tata.

"Hey, I miss you," bungad ko nang makita ko ang mukha niya.

3pm na rito at 9pm na sa Pilipinas that's why she's on her bed. May facial mask pa sa mukha niya.

"Miss na rin kita, Ali! Kababalik ko lang sa Pinas 1 month ago tapos ikaw naman 'tong umalis sa Pinas! Sige, hayaan na lang ako mangulila," aniya kaya mahina akong natawa. She even pouted her lips.

"Oa ha," sambit ko.

"Hindi mo siguro ako namimiss kasi may Mafi ka na!"

"Selosa," sabi ko at uminom ng juice.

"Kailan ka ba babalik? Gusto mo bang ako na lang pumunta riyan sa Paris?" excited na sabi niya kaya umiling ako.

"Just focus on your business, Ta." Tumingin ako sa labas at napakunot ang noo ko dahil may babaeng sumisigaw.

Nagkakagulo sa labas.

"Wait, Ta." Pinutol ko na agad ang linya at lumabas.

"Voleur à la tire!"

"What on earth is she saying," sambit ko sa sarili.

"There's a pickpocket. Someone took her purse." Napatingin ako sa gilid ko nang sumagot ito pero hindi nakatingin sa akin.