Yazgım BxB

B. 34

Dora hiç kimseyi umursamıyor, hatta görmüyordu. Mete'nin kycağına oturmuş sımsıkı sarılmıltı.

Mete kımıldanınca Dora panikle baktı.

Nereye gidiyorsun Metem?

Tuvalete gidicem sevgilim. Sen otur hemen gelirim ben.

Yok olmaz bende gelirim, koca koca aradında ayıp olmaz! Gelicem.

Mete o zaman fark etmişti eşinin kaygı seviyesi çok yüksekti.

_______________________________________

Sabah gerilerek uyandığında eli yan tarafına gitti Doranın. Soğuk ve boştu sakince derin nefesler almaya başladı.

Mete... Sevgilim banyoda mısın?

Ses gelmeyince gerilmeye başladı, tekrar seslendi kalkıp banyoya, çalışma odasına baktı Mete yoktu.

Zor nefes almaya başladı. Mete yoktu!

Mete.... METE.... !

Nare annesi koşarak yanına geldi. Gördüğü manzara hiç iyi değildi.

Nare: Dora oğlum nefes al güzel oğlum. Emine koş.... Mete alana haber ver yetişsin.

Nare: Oğlum sakin ol, nefes al bitanem, yalvarırım annem.

Nare annesi diyene kadar nefesini tuttuğunun farkıbda değildi. Nefes alıp vermeye başladı.

Annem.... Mete.... Yok.... Uçak.....

Nare: Kabus oğlum, uyuyordun ya. Mete şirkette. Şimdi gelir bebeğine günah oğlum. Azcık sabret gelicek Mete.

Mete... Ölmedi dimi? Gelicek... Di mi?

Yaren nene: Gel kuzum kucağıma uzan, gelin koş bir tansiyon aletini getir su verin çocuğa.

Nene yalan demen di mi? Mete yok....

Yaren nene: şirkette gelicek biraz toparlan. Nare nerde kaldı bu oğlan?

Konağın kapısı adeta kırılarak açıldı. Mete hızla merdivenlerden çıktığında Dora nenesinin kucağında perişandı.

Dora.... Ne oldu ona?!

Mete... Yaşıyorsun... Mete......

Dora bu strese daha fazla dayanamayıp bayılmıştı. Ambulans ta Mete'den hemen sonra geldi konağa.
.
.
.
Hastane odasında Mete Doranın ellerini tutmuş uyanmasını bekliyordu.

Uçak kazasından beri Dora Mete siz adım atamaz olmuştu. İlk başlarda normal gelen bu durum gece kabusları ile çığ gibi büyümüştü.

Normalde bir türlü psikiyatristle görüşmeye ikna olmuyor, ısrar edildiğinde saatlerce delirmedim ben diye ağlıyordu.

Mete acil bir toplantı için çıkmıştı. Annesi arattığında eve dönüş yolundaydı.

Dora gözlerini açtığında üzgün ve endişeli bir Mete görünce ağlamaya başladı.

Ben... Özür dilerim sevgilim. Kabus gördüğümü... Anlamadım.

Doram tamam bitanem ağlama yazık gözyaşlarına. Oğlunuzu da üzüyorsun hadi gülüm ağlama artık.

Mete ben aşamıyorum, çok kötü bir eş ve anne olucam. Bıktın mı benden hıçk... Bırakma beni Metem!

Yavrum, senin sinirlerin çok bozuldu. Gel koynuma şöyle. Bıkmak ne güzelim duymıyım bir daha. Artık inat etme Doktorla konuşucaksın söz vermiştin.