Karamsar

Terk Etmek

1 hafta sonra

Neredeyse bütün ormanı gezmiştim. Fakat yoktu. Magma yoktu. İçgüdülerimi kullandım. Fakat yinede onu bulamamıştım. Sanki o hiçbir yerde yoktu, sanki dünyadan tamamen silinmişti.
Fakat ben yinede onu aramayı ihmal etmiyordum.

"Bence yeter artık Eilis, yoksa yok"

Axel bize hala bir yer bulamadığı için ormanda kalıyorduk. Ben bu durumdan hiç memnun değilken bu onun hoşuna gitmişe benziyordu.

"Eğer dünyada hiç olmasaydı. 1 hafta öncede o binaya gelmezdi Axel.

Axel kafasını bana çevirdi ve kuyruğunu etrafıma doladı.

"Var ama burada yok"

Kuyruğuna hafiften vurdum ve üzerimden çekmesini sağladım.

"Nasıl yani? Ne demek bu?"

"Yani Magma diye bir yaratık var Eilis. Ama burada değil. Dünyada, fakat uzakta."

"Aynı şeyi her gün tekrarlatıp duruyorsun. Yeter artık!"

"Sende bıkmadan bana her gün Magma'nın nerede olduğunu soruyorsun!"

"Çünkü onu arıyorum!"

"Bende sana yardım ediyorum!"

"Bu bir yardım mı!?"

"Tabiki de bir yardım!"

"Bak Axel" diyip yanına yaklaştım.
"Magma benim kim olduğumu biliyor. Benim kim olduğumu o bile biliyor fakat ben bilmiyorum! Ne olduğumu,kim olduğumu öğrenmem lazım! Ve bunun için Magma'ya ihtiyacım var! Ve seninde yardımına!"

"O zaman anca görürsün! Doğaüstü bir ejderha olarak bende Magma'nın nasıl birisi olduğunu bilmiyorum tamam mı? Sana nasıl yardım edebilirim? Onun nasıl bir şey olduğunu bile görmedim! Sen gördün ama olduğunla yetinmiyorsun!"

"Çünkü ona bir soru sormak için zamanım bile olmadı! Bir saniyelik bir şeydi bu, sadece bir saniye onu gördüm! Yanımda belirdi ve yok oldu Axel bu kadar!"

"Bundan sonra yanında olmayacağım Eilis, artık her şeyi tek başına halletsen iyi edersin." Diyip arkasını döndü Axel.

"Bana ihanet ediyorsun!"

Bu sözümün üzerine Axel gövdesini tekrardan bana çevirdi.

"Sana herkes ihanet etti Eilis; Sofia,Luka,Darren hatta ailen bile. Onlar sana ihanet etmişken benim etmemem aptallık olur. "

Gözlerimin dolduğunu hissediyordum. Yanağıma bir yaş düştüğünü hissedince hemen elimin tersiyle sildim.

"Zaten sana neden ihanet ettiklerini de öğrenmiş oldum." Dedi ve biraz bekledi, ardından;

"Hırsın Eilis, hırsın seni güçsüz biri yapıyor, belki korkusuzsun, belki cesursun fakat ruhun iyi değil, yorulmuşsun, bir amacın yok. Dünyan kapkara ve o kapkara dünyayı yaşanılabilir bir yer yapman için sana yardım eden kimse yok."

"Sen iyi değilsin Axel!" Dedim ağlamaklı sesimle.

"Ben çok iyiyim Eilis, hemde hiç olmadığım kadar."

Kafamı iki yana sallayıp "Hayır, hayır,hayır" diyip sayıkladım. Gözlerimden boşalan yaşlar güçsüzlüğümün sembolüydü.
Belkide Axel haklıydı, ruhum güçsüzdü ve bir amacım yoktu benim. Özgürdüm, fakat bu benim hayatımı değiştirmezdi.
Hayatımı asla normal insanlar gibi yaşayamamıştım. İçim hep dertlerimle doluydu. Bir ailem yoktu. Tek başımaydım. Arkamda beni koruyup kollayacak kimse yoktu. Terk edilmiştim bildiğin. Dünyam kapkaranlıktı.

Ve en önemlisi, ruhum da kapkaranlıktı.

Axel'e bakmak için kafamı kaldırdım.
Fakat yerinde yoktu.
Çünkü o çoktan gitmişti..

Uzun zamandır bölüm atmıyorum çünkü attığım son bölüm beklediğim ilgiyi alamadı.

Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir. Üzüledebilirsiniz ajajsajjsjs.
Açıkçası bu bölünu yazarken bende üzüldüm.
Bu arada uzun bir bölüm yazmayı düşünüyorum. 2500 kelimelik falan aslında benden böyle bir şey beklenmez ama yinede deneyeceğim.
Görüşmek üzereee♡♡