Karamsar

Sahte Dost

Binadan hızlıca çıktıktan sonra Axel'in yanına gittim.
"Luka'nın evini biliyor musun Axel?"
"Biliyorum"
"Beni oraya götürür müsün?"
Axel aniden durup dikkatle bana baktı.
"Neden?"
"Senden sadece beni Luka'nın evine götürmeni istiyorum."
Neden oraya gitmek istediğimi merak ediyordu. Kafasını yana çevirdi ve;
"Sakın bana onu öldüreceğini söyleme."
"Ne yapacağıma ben karar veririm, sen değil."
Bunu dedim ve ne diyeceğini umursamadan sırtına bindim. Ve gittik.

Luka'nın olduğu yere geldiğimizde durduk. Axel'in sırtından indim.
Ve binayı incelemeye başladım.
Sofia'nın köşkünden daha küçüktü. Üç katlı bir evleri vardı.

Axel'e bir bakış attım ve binanın kapısına doğru ilerledim.

Kapıda görevliler yoktu.

Kapıyı kolumla hafifçe ittim. Kilitliydi.

Elimi kapı kilidinin açılış yönünde çevirdiğimde kapı açıldı.
Kapıyı iteledim ve içeriye girdim. Karşımda 30-40 yaşlarında bir kadın vardı.
"Kimsiniz?" Dedi tehditkâr bir biçimde.
"Sen tanımazsın"
"Kimsiniz!?"
"Sen tanımazsın!"
Yüzüne bir tokat attım ve yere yapıştı.
"İmdat!" Diye bağırdı.
"Kes sesini!"
"İmdat!!"
"Kes sesini!" Deyip onu içimdeki zehiri aktardım.
"Ahh!"
"İnlemelerini duymak istemiyorum!" Bu sözümün ardından onu havaya kaldırdım ve gücümle ortadan ikiye böldüm.
"Yeter!"
Cesedi ayaklarımın ucuna düştüğünde içinden fışkıran kanlara baktım.
"Zavallı"
Önümdeki odadan ayak sesleri gelmeye başladığında kafamı oraya çevirdim.
"Luka"
Luka şaşkınlıkla yerde yatan kadının cesedine bakıyordu. Ardından yanıma yaklaştı ve hem kolumu çevirip hemde bana tokat yapıştırdı.
Bende karşılık olarak bacak arasına bir tekme savurdum. Çığlık attı ve yere devrildi.
"Gücüm olmadanda güçlüymüşüm"
Luka pantolonunu sıkarak "Asla!" Dedi ve üzerime doğru koştu, ayağıma çelme taktı fakat kendimi tuttum ve yere düşmedim. Ardından Luka'nın yüzüne bir yumruk savurdum. Geriye doğru düştüğünde bir ateş topu oluşturup Luka'nın önüne ateş ettim. Ateş onun etrafını sardığında kaçacak yeri kalmamıştı.
"Bir günlük birini asla dost sanmamalıydım" dedi Luka
"İlk hamleyi yapan sendin,son hamleyi yapan da ben olacağım"
Onunda içine zehir aktardım. Acı inlemeleri duyuluyordu.
"Yeter Eilis kes şunu!"
"Üzülme Luka" diyip gülümsedim "Bunlarda geçer"
"Bırak beni Eilis, Tanrı'yı seviyorsan ailemi ve beni bırak"
"Son sözün bu mu yani?"
"Bırak beni!"
"Gücünün olduğunu biliyorum Luka! Gel ve bana kendini göster!"
"Sen saçmalıyorsun!" Dedi ağlamaklı bir sesle.
Ev yangın yerine dönmüştü.
"Benden hiçbir şey saklayamazsın Luka, hiçbir şey!"
"Peki, sen istedin." Bu sözünün ardından ateşin üzerinden atladı ve bana doğru gelmeye başladı. Aramızda 2 metrelik bir mesafe varken zıpladı ve elini yumruk yaptı. Yumruğunu bana vuracaktı fakat ben gücümle onu havada tuttum.
"Güçsüzsün Luka"
Elimi çevirdim ve bu hareketimle Luka karşıdaki duvara yapıştı.
"Ölme vaktin geldi bile"
Yanına gittim ve boğazını sıktım.
"Geber Luka, geber!" Derken sesim ağlamaklı oldu.
"Beni öldüren kişi sen olacaksan, Azrail'e bile gerek yok."
Dedi ve son nefesini verdi. Bende elimi onun cesedinden çektim.
"Senin ruhun göklerde gezerken benim burada mahsur kaldığım bir dünya adil midir Luka?" Dedim ve evden ayrıldım.

Umarım bölümü beğenmişsinizdir♡
Vote sınırı:3