Ünlü avukat Tan KARACA, ipten adam alır imkansız davaları kazanır.
İşine başladığı ilk andan itibaren titizlik ile yürüttüğü bütün davaları kazanmıştır.
Peki tehdit ile aldığı davanın sonucunda işler istemediği şekilde gelişirse ne olur?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Canavar ilgisini yönelttiği kişiyi yakar'
"Efendim Kabil Kubat geldi."
Gözlüğümü indirip gözlerimi ovalarken derin bir nefes verdim. Bu manyak herifle uğraşmak istemiyordum.
"Gelsin." Çağla odadan çıktıktan hemen sonra içeri Kabil girmişti. Elinde tuttuğu dosyaya bakarken kendini koltuğa bıraktı. İçeri bu kadar sakin girmesine şaşırmıştım. Bir önceki atışmamız biraz olsun işe yaramış gibi duruyordu.
"Neden geldin?"
"Sunacağımız delil." Masaya koyduğu pembe dosyayı elime aldım. İçini açıp baktığımda bunun ifade olduğunu anladım. İfadeyi sessizce okuduktan sonra bakışlarımı Kabil'e çevirdim.
"Bu olmaz."
Kaşlarını çatıp elini çenesinin altına koydu. "Nedenmiş?"
"Tanıkla benim buluşmam lazım."
Onu cevaplamamam hoşuna gitmezken diretti.
"Olmaz önce neden ifadenin uygun olmadığını söyle."
"Şimdilik Cevzade' lerin dikkatini üzerimize çekmeyelim. Amacımız Adem Kubat'ı içerden çıkarmak. Yeni bir bela almak değil."
Ona sebebini açıkladıktan sonra daha anlayışlı duruyordu. İfadeye itiraz etme sebebim direkt olarak Cihangir'i suçlamasıydı.
İfade'de şöyle bir ibare vardı. 'O gün maktül'ün yanında gördüğüm biri vardı. Ama korkumdan şimdiye kadar ortaya çıkıp söyleyemedim. O kişi Cihangir Cevzade' idi.'
Bu zamana kadar beklemesi zaten tuhaftı. Ama önemli değildi. Şimdilik onunla buluşmak benim önceliğimdi.
"İyi kalk hadi gidelim." Kabil sonunda düşünmeyi bitirdiğinde konuşmuştu. Ayaklandım. Çantamı ve bazı evrakları yanıma alıp peşinden dışarı çıkmıştım.
Ali'yi bu günlük Zümrüt'ün gittiği anaokuluna bırakmıştım. Gittiği anaokulu bilinen ve saygın bir yer olduğu için rahattım. Ayrıca Cevzade'ler bir çok koruma bırakıyordu okulun etrafına.
Kendi arabama yöneldiğim vakit Kabil beni durdurdu.
"Nereye, benim arabamla gidiyoruz."
Başımı salladım. "Peşpeşe gidelim işte."
Kolumdan tutup kendi arabasına yönlendirdiğinde ofladım. Gerçekten hiç çekilecek bir insan değildi. Hareketleri her daim sinirlerimi bozuyordu. Arabasına bindiğimizde koruması arabayı çalıştırdı. Yola çıktığımızda saate baktım. Ali'yi okuldan almama iki saat vardı.
