MY ENDLESS LOVE(PORDEE STORY the Continuation)

CHAPTER 50 - MISSING YOU

ANTTONIA' POV

"Where were you last night, lady!" isang baritonong tinig ang bumungad sa kanya sa sala ng bahay nila. Kakauwi lang niya. At alas diyes na rin ng umaga. Alam niya kagabi ay lasing siya at paggising ay nasa condo unit na siya na hindi niya madalas napupuntahan.

"Im tired Grandpa, please."pakiusap niya.

"Tired? For what? You have nothing else to do but drink and go home drunk! you begged that you don't want BG's, I removed them but look at you! You're a mess!" galit nitong sabi.

Nasulyapan niyang dinaluhan siya agad ni Dad at nasa likod ang kapatid niya at kanyang ina.

Napapaluhang umiwas siya ng tingin sa mga ito. "I dont have to argue with you grandpa." maikling sambit niya at tumalikod siya sa mga ito ngunit hinila siya nito.

Pak!

Napabaling siya sa kaliwa at lasa niya ang dugo sa bibig niya.

"You're ingrate! You're giving me a cold shoulder? Why? Is there anything you can be proud of? All the luxury you enjoy now is all from me and from my blood and sweat!" sigaw nito.

"I didn't say anything like that. I know that from the beginning. I did and followed everything you wanted! what else?? If my drinking is the only problem then so be it! took my life! I'm fed up! After all, my heart has been dead. Just kill me! After all, you all make decisions for me, right? Because..because of that sheet of paper, all my freedom has been sold.!" kuyom ang kamaong sinalubong ang naniningkit na mata ng Grandpa niya.

"So please ,stop acting as if you're concern on me. No matter how many times you slap me. What and who my heart beats for will never change that. Only Michelle! Even though I am  married to the man you are forcing! He will never ever hold even a tiny space in my heart. Remember that." mariin ang bawat bigkas niya sa mga salitang binibitawan.

Kita niya ang munting pagguhit ng sakit sa mata ni John. Right. Andito pala siya. Pero hindi ko na mababawi pa ang sinabi ko. Im fed up.

Isang malakas na pagsarado sa kwarto niya ang ginawa niya.

This past few days para na lang akong robot na bumabangot at ipinapagtuloy ang buhay. But my heart? Its already dead.

Halos araw araw sa ginagawa ng diyos, lagi niyang kasa-kasama si John sa lahat ng lakad. Pati sa Kompanya.

Ilang beses niya itong kinokorner kung may pag asa pa bang mapawalang bisa ang kontrata ngunit umiiwas lang ito.

Ilang beses na rin siyang sumulat at nag email kay Mr. Olivares ngunit bumabalik lang ito sa akin. Hindi ko alam kung bakit. Tho nakikita niya sa ilang event ngunit hindi naman siya makalapit dahil na rin sa laging kasama ang anak nito at manugang.

Ano pa bang mukha ang ihaharap ko sa kanila? Nasabihan niya ng masasakit na salita ang anak nila.

Ganito na lang ba?

Pumasok ang kapatid niya sa kwarto. Alam kong pinagmamasdan siya nito habang nagbibihis.

"What." sabi ko dito.

Bumuntung hininga ito.

"I know it's odd to ask. But how are you?" tanong nito.

Umupo siya sa kama nita. Tumabi siya dito.

"Is there any difference if I say Im not okay? This feeling will be forever." sambit ko dito.

Niyakap naman siya nito. "Tsk. No worries. Time will come, sissy."

"I don't want to wait. I can't do it anymore." sambit ko.

"Hey dont say that! Okay. Tsk. I didn't want to say it this early but I have no choice. Maybe if I don't tell you, one day we'll gonna  see you're gone." rekalmo nito.