BRIANNA
"Hindi ka pa rin talaga susuko?"
"Tsss.. Nope. Why would I?"
"Kaloka ka talaga B! Ibalato mo na yan sa Ate mo! Ano ka ba?"
"Gel, it's Cait decision to make not ours" Inirapan ko sya kahit hindi ko sya nakikita.
It's been a week since Ate Brei return.
Hindi parin ako nagpapakita kay Cait o sa mga bata.
Brae has been texting me non stop.
Ayoko mang iwasan ang bata, wala akong magawa.
I need time to think how to explain Ate's being alive.
I hate to admit it, but I am scared to Cait's reaction.
Nagtapang tapangan lang ako kay Ate, pero sa loob ko, gusto ko ng sumuko.
Ano pa bang laban ko kay Ate? I see and know how much Cait love her.
I see how cait being devastated for her death.
I see how much it affects cait and even five years has passed, it is always been affected her.
Totoong pinanghahawakan ko na lang ay ang pinakita at pinaramdam sakin ni Cait before she knew about Ate.
Kissing Cait is one of the happiest day of my life.
Daig ko pa ang nakadroga sa pagka high ng mahalikan at gumanti sya ng halik sakin.
Pero ngayon, hindi ko na alam.
Nawawalan na ako ng pag asa. Pero ayoko rin namang sumuko.
"Bri, Let them be. Hndi madali ang limang taon na pagkakawalay nila. Especially, Cait----"
"And now your siding her, huh?"
"Kasi nagmamahal rin ako. Tsss.. They are both victims of the circumstances. Ang tagal ko na kasing sinabi sayo na buhay ang Ate mo. Pero ano? Pinairal mo ang pagiging lovesick mo!"
"I love her, Gel!"
"Tsss... Bahala ka na nga! You know where to find me when you need to cry your heart out!" I sighed when gel ended the call.
Maybe no one will understand me.
Alam ko naman na nagiging makasarili ako.
Pero sa tanang buhay ko, ngayon lang ako naging makasarili.
I will always prioritize others than myself.
Alam ko naman na nagiging unfair ako kay Ate.
At hindi ko na rin itinatama ang pananaw nya sakin. I'm tired of proving to them my worth.
At ngayon na gusto kong unahin ang sarili ko, lahat sila kalaban ko.
"Stay away from Caitlin!"
"Dad, I love her!"
"Naiintindihan mo ba ang sinasabi mo?! Asawa sya ng kapatid mo!"
"Dad matagal nawala si Ate---"
"Brianna! Matagal ko ng sinabi sayo na buhay ang ate mo!" Pakiramdam ko ay aatakihin na si Dad sa sobrang galit sakin.
"Matagal ko ng sinabi sayo na layuan mo si Cait dahil babalik ang ate mo! Bakit ba napakatigas ng ulo mo?!"
"Tsss.. Kung babalik sya, eh di bumalik sya. No one is stopping her. If Cait fell in love with me, it's no one's fault"
"Brianna. Bakit ba napakatigas ng ulo mo?" Sumusukong sabi ni Dad.
