Dün yine biraz diye yola çıkmıştık ama o biraz 2 saat olmuştu en sonunda başımız ağrıdığı için eve gelmiştik ve yorgunluktan direkt salonda koltuğa yatmıştık. Sabah Esma'nın acı ile inlemesine uyanmıştım muhtemelen her yeri tutulmuştu. Kalkıp gösterdiği yerlere masaj yapmaya başladım en azından biraz daha hafiflerdi ağrısı sonra ise kendimi geri koltuğa atmış ve uyumaya devam etmiştim.
...
Şarkı söyleyerek ayakkabımı giyiyordum. Dün giydiklerimin aynısının farklı renklerini giymiş gibiydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu sefer ilk önce hastaneye gitmem gerekiyordu sonra Metin Oktay Tesislerine geçiş yapacaktım zaten yakındı araları o yönden şanslıydım.
...
Hastaneden çıkıp arabaya geçtim ve emniyet kemerimi takmamla oflamam bir oldu. Burasıda aynı şeyi yapmıştı 30 bini annenize verin anneniz çalışsın bu ne kardeşim böyle? Amele miydim ben? Sinirli bir şekilde tesislere doğru sürdüm.
Tesislere zor bir şekilde gelmiştim bugün maç olduğunu unutmuştum. Güvenlik abi beni taraftar sanıp kapıyı açmamıştı ama sonra bir şekilde hallettik fakat arabam dışarda kalmıştı çünkü taraftarlar o aralıktan içeriye dalabilirlerdi. Normal kapıdan girmiştim. İstemsizce bi gülümseme gelmişti yüzüme çocukluk aşkım Galatasaray'ım vay be onca yıldız burda antrenman yapmıştı demek. Yavaş yavaş yürüyerek içeriye geçmiştim. İlerde sohbet eden grubun yanına gittim.
"Şey merhaba buraya iş için gelmiştim ama Niyazi Yelkencioğlu'yu nerede bulabilirim acaba yardımcı olabilir misiniz?"
Aralarında ki tek kız gülümseyip elini uzatmıştı
"Merhaba hoş geldin" hemen elini tuttum ve selamlaştık. "Ben Cansu hemen sana yardımcı olayım fıstık gel bakalım benle." Bir şey demeden yanında ilerliyordum
Cansu: "Adın ne bakayım senin?"
"Adım Çağla Cansu Hanım"
Cansu: "Bu resmiyeti kaldıralım lütfen abla desen yeterli olur benim için Çağlacım."
Gülümsemek ile yetinmiştim sadece. Başım eğik bir şekilde gittiğim için etrafa bakmıyordum. Karanlık koridordan sonra bi aydınlanma yaşamıştık ve bağrışma sesleri geliyordu. Başımı kaldırıp önümüze baktım. Şaka mıydı? Burada mı görüşme yapacaktım? Anlamaz gözlerle Cansu Han- ablaya baktım. Durmuştu etrafa bakıyordu ben de onun biraz arkasındaydım.
"Abla? Burada mı görüşme yapacağım?"
Arkasına bakıp gülümsedi ve başını olumlu anlamda salladı. LAN BURDA NASIL OLACAKTI!?
Cansu: "Bugün maç var bütün yöneticiler burada merak etme seni yanına götüreceğim sadece şu manzaraya baksana. Kısa sürede hepsi ailem gibi oldu çok tatlı çok cömert insanlar buraya gelmekle en iyisini yapmışsın. Umarım işe alınırsın fıstık."
