Secretly Loving My Bestfriend (COMPLETED)

Chapter 6

Here's another update.. alam kong lame atsaka first story ko ito na pinublish ko kaya medyo bibilisan ko nalang yung pag update.. Sana magcomment rin kayo para may maisip akong idea.. Ciao! Enjoy reading!!

----------------------------------------------------------------

Klase na naman po at pinag-isipan ko talagang mabuti yung sinabi sa'kin ni tito sa'kin nung weekend at nakapag decide na ako..

I will mend her first and then I will tell her about my feelings..

Pumasok na ako sa classroom at nakita ko dun si Theangtheang na tulala, malungkot at nag-iisa.. At eto na naman po yung heart ko.. nakikialam na naman...

"Theang, okay ka lang ba?"

Lumingon siya sa'kin at malungkot na ngumiti..  "Oo naman. Okay lang ako.. makakalimutan ko rin siya.."  biglang lumukot na naman ang kanyang mukha..

"Alam mo, okay lang naman ilabas lahat ng sakit eh, basta ba pagkatapos ay wala na dapat yang sakit na yan.."

o.O " Whoah!! Sure ka ba talagang wala kang experience??"  kasabay ang pangongonsensyang tingin na parang nagsasabing 'sabihin mo na kasi' at nakangiti..

Kahit ganun yung reaksyon niya ay napangiti parin ko.. Kahit nasasaktan parin siya ay nakukuha parin niyang mang-asar at ngumiti.. Kung hindi ko talaga siya kilala ay iisipin kong baliw to.. hehe pero diba nga, mahal ko siya??

O.O

Ssssshhhhh!!!! Wag kayong maingay! Sasabihin ko naman sa kanya eh pero di pa ngayon! Kailangan ko pa siyang i-mend..

"Wala ka ba talagang tiwala sa'kin at parang nagdududa ka parin? Para namang di tayo close friends niyan eh!"   Umaacting na nasasaktan pero nakangiti...

Kinurot niya yung ilong ko..

"Asus! Nag emote si lolo.. haha sige na nga! Pero kasi parang alam na alam mo na talaga kung nong gagawin eh.."

Di ko insahan yung pagkurot niya sa ilong ko pero di gaya nang dati ay ngumiti lang ako para di niya mahalata kahit ang bilis na naman ng tibok ni heart.. Atleast napangiti ko siya..

"Yaan mo na.. nagiging expert talaga ako nang di ko alam pero wala pa talaga akong experience eh.. At ayan! Napangiti rin kita! ngumiti ka lang mas lalo kang gumaganda pag nakangiti eh.."

"Nambola ka na naman! Hay naku ikaw talaga.. Bolero talaga kayo no?"

"Uy hindi ah! Nagsasabi kaya ako ng totoo! Ganun ba talaga ako sa paningin mo?? "  at napapout po ako nang wala sa oras..

"At emotero ka rin pala.. haha.. atsaka wag ka ngang magpout! Ang pangit mo! Hahahaha!"

Aray! -.-" sakit nun ah! Pero okay narin dahil tumawa siya..

Hay naku! Ang sarap talaga ng feeling pag napapangiti at napapatawa mo yung taong mahal mo..

Ngumiti lang ako sa kanya.. Maya-maya ay nagtanong na naman siya..

"Bakit ba wala ka pang girlfriend??"

-.- kahit kailan talaga napakausisera nito..

"Kasi nga po sabi mo na ang pangit ko kaya po ganun.." -.-

At humalakhak na naman siya.. mukha ba talaga akong clown at parang palagi niya akong pinagtatawanan?? Hmm! Di bale na nga!

"Hahahahaha!!!! Ang seryoso mo talaga Raprap!! Ano ka ba! Gwapo ka naman eh! Di ka na talaga mabiro ngayon :3 "

Pout na naman eh! Ano ba yan! Wag ka nga diyang heart ka!

"Eh bakit di ka nagkakagusto sa'kin samantalang ako eh inlove na inlove sa'yo??"  Pabulong lang yun.. hininaan ko lang talaga..

"Hah? Ano yun?? Linawin mo naman! :3 "

Sino ba kasing nagpauso ng pagpa pout eh?

"Wala! "  medyo pasigaw yun pero di naman malakas.. sinadya ko talaga yun para walk-out na pagkatapos kasi naman eh, mas naiinlove pa ako sa kanya..

Tatalikod na sana ako para mag walk-out kaso hinawakan niya yung kamay ko na siyang naging dahilan para magwala na naman si heart.. At parang may electricity na dumaloy sa kamay ko nung hawakan niya..

Hinarap niya ako sa kanya pero di ko sinasadyang matabig yung kamay niya dahil sa kuryenteng dumaloy at biglang uminit yung mukha ko kaya tumalikod ako para di niya makitang namula ako..

Sa pagtalikod ko ay di ko inaasahang marinig ang boses niya...

Ang boses niyang humihikbi......

"Huhuhuhuhuhu *sob* "

Nagulat ako at agad na hinarap siya.. di ko na pinansin kung namumula pa ba yung mukha ko..

"Anong nangyari sa'yo theang? Okay ka lang ba??" tanong ko sa kanya..

" *sob* huhuhuhu... *sob* Iiwan mo *sob* naman kasi *sob* ako eh *sob* huhuhuhu"

"Ano ka ba.. hinding-hindi kita iiwan no.. atsaka tumalikod lang ako kasi natatawa narin ako habang tumatawa ka eh.. haha tahan ka na please.."

"Eh ba't di ka nalang tumawa *sob* at kailangan tumalikod ka pa??? *sob* huhuhuhu"

"Kasi mas gusto kitang marinig na tumawa kaya hindi kita sinabayan.."

"Wag mo akong iwan ah! Tulungan mo akong mag move-on"

"Oo naman! Ikaw pa! Malakas ka kaya sa'kin!"

"Salamat hah!?" Aniya sa'kin..

"Hah?! Para saan naman?!" Medyo nalilito kasi ako..

"Sa pagiging nandiyan para sa'kin, sa pagpapangiti at pagpapatawa sa'kin pag nalulungkot ako.. At sa lahat-lahat!"

"Asus! Para saan pa ba't naging magkaibigan tayo?! Ako nga dapat magpasalamat sa'yo kasi kahit may mga kaibigan ka na ay kinaibigan mo parin ako.."

"Ano ka ba! Ah basta salamat talaga.."

Mapilit talaga.. "sige na nga! Walang anuman at bsta salamat rin.."

"You're welcome! ^_______^"

At ayun... dumating na yung teacher namin at nagsimula na ang klase..

'