my little alien : our home

My little alien 2.2

ဆောင်းဟွန်း နောက်ဆုံးအကြိမ်မှန်းမသိ
ဆန်းဝန်းအိမ်ကိုရောက်ဖြစ်ခဲ့သည့် အချိန်ကတော့ နေသာသည့်နေ့တစ်နေ့ဖြစ်ခဲ့၏။
ဆောင်းဟွန်းကို တစ်ခါထပ်မက တွေ့ဖူး
နေပြီဖြစ်သည့် အိမ်စေတွေက ခြံတံခါးကို
လာဖွင့်ပေးသည်။

သူ့လက်ထဲတွင်တော့ လာရင်းလမ်းတွင်တွေ့
လာသည့် ရောင်ပြန်စက္ကူချောင်းလေးကိုင်
ထား၏။ ခြံထဲနည်းနည်းဝင်လိုက်သည်နှင့်
မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် တစ်ယောက်တည်း
ကစားနေသည့် ဆန်းဝန်းညီလေးကို တွေ့ရ
၏။

" ဟို.. သခင်လေးဆန်းဝန်းနဲ့ ဆက်သွယ်ထား
သေးလားမသိဘူးရှင့်။ သခင်လေးက အခုထိ
ပြန်မရောက်သေးပါဘူး.."

" အဆင်ပြေပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဒီနေ့တွေ့
ဖို့ ပြောထားပြီးသားပါ။ သူပြန်လာလိမ့်မယ်.."

" ဒါဆိုရင် အိမ်ထဲဝင်.."

" ဒီမှာ ရှိနေလိုက် မယ်.."

ဆောင်းဟွန်း သူ့သဘောထားကို ပြောပြပြီးသည်
နှင့် မြက်ခင်းပြင်ဘက်သို့ ထွက်လာလိုက်သည်။
သို့သော် အနောက် မှ အမျိုးသမီးက သူ့ကိုရပ်ပြီး
စောင့်နေသည်ကို ခံစားမိသောကြောင့်နောက်ကို
ပြန်လှည့်ကာ ပြောလိုက်၏။

" ကျွန်တော့်ကို ဘာမှလုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး..
ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်လို့ရပါတယ်။
ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော့်ကို မသင်္ကာလို့ဆိုရင်
တော့.."

ထိုအခါ အိမ်စေက တုန်လှုပ်စွာချက်ချင်းတောင်း
ပန်လာ၏။

" မဟုတ်ပါဘူး.. အထင်လွဲအောင်လုပ်မိရင်
တောင်းပန်ပါတယ်။ ဟို သခင်လေးဆောနူ..
နှောင့်ယှက် မှာစိုးလို့ပါ.."

ဆောင်းဟွန်း နားမလည်စွာမျက် မှောင်ကျုံ့
လိုက်၏။ တကယ်ပဲ ဘာလို့များ သာမာန် က
လေးတစ်ယောက်ကို ဒီလောက် စောင့်ကြည့်
ပြီး ကလေးကဘာလို့အမြဲ တစ်ယောက်တည်း
ဆော့နေရတာလဲဆိုတာကို သူနားမလည်တော့
ပေ။

" ကလေးက ဘာလုပ်နိုင်မှာမို့လို့.. တော်ပါပြီ။
ဒီတိုင်းထားခဲ့လည်း ရပါတယ်.."

ဆောင်းဟွန်းကို အမှားလုပ်မိမည်စိုး၍ အိမ်စေ
အမျိုးသမီးသည်လည်း အရိုအသေပြုကာခပ်
သုတ်သုတ်ထွက်သွားတော့သည်။ ထို့နောက်
ဆောင်းဟွန်း ဆောနူရှိရာသို့ပြန်လှည့်လိုက်လေ
သည်။