remind her how it used to be,
with pictures in frames of kisses on cheeks,
tell her how you must have lost your mind,
when you left her all alone
And never told her why
🪩Adele, When We Were Young *Bu bölüm hesapta yoktu aslında ama derbi galibiyetinin mutluluğundan duramadım🤪 Fenerbahçe ağır taştır altından kalkamazsınız:)💛💙 E bu keyifle güzel, şirin bir bölüm okuyun bence! *Sera'nın storysi👇🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başımızda dikilen Dusan'a döndü Aaron.
"Sizi de tanıyorum." Sanki uluslararası futbolcu değilmiş gibi eklediği de ekiyle güldüm. "Eski sevgilisisiniz değil mi?"
Dusan, kaşlarını havaya kaldırıp bana baktığında kahkahamı tutamadım. "Beni ve markamı takip ediyormuş Aaron."
Dusan'ın yüzündeki hırçın ifade yerini gururlu bir bakışa bıraktı ve o da elini Aaron'a doğru uzattı. "Dusan Tadic."
Aaron da gülümseyip elini sıktı. Dusan'ın gergin havası geçince çocuk da rahatlamıştı doğal olarak.
"İçkilerin benden olsun bu gece." Aaron'a söylediği şeyle ona döndüm. "Sera'nın başarısını kutlayan insanları severim."
"Vay canına, teşekkür ederim!"
İkimze de sarılıp kendi standına yöneldiğinde Dusan'a döndüm şaşkın bakışlarım eşliğinde. "Neden böyle bir şey yaptın?"
Yalnızca güldü ve "Nedenini zaten söyledim." dedikten sonra locaya doğru geçmeye başladı.
Keşke her kadının hayatında olan erkek saçma sapan komplekslere girmeyip onun gibi kutlamayı bilseydi.
Locaya döndüğümüzde ne kadar yorulmuş olduğumu fark ettim.
"Sanırım yaşlandım artık." diye fısıldadım Dusan'a. "Gidebilir miyiz artık?"
Dusan beni duymak için eğildiği yerden doğruldu ve hemen çantamı ve montumu aldı. "Nasıl istersen."
Arkadaşları asker gibi davranmasıyla dalga geçtikten sonra bizi uğurlamaya başladılar.
Alfred'e de Benji'yi dilerse yarın bizden alabileceğini söyledikten ve Maya'nın gidiyorum diye söylenişlerinin ardından kulüpten çıkabilmiştik. Valenin arabayı getirmesini beklerken Dusan'ı tanıyıp, fotoğraf çekilmek isteyen birkaç kişinin fotoğrafını çektim.
Onun bu kadar başarılı ve saygı duyulan biri olması beni mutlu ettiği için her fotoğrafı yüzümde bir gülüşle çekiyordum.
Yolun başkarında yanında olduğum için azmini, hırsını ve isteğini görmüştüm. O, futbolcu olmak için doğmuş bir adamdı ve tüm bunlara sahip olmak için her şeyi yapmıştı.
"Siz de gelir misiniz acaba?" diye sordu genç bir çocuk kamera arkasındaki bana. "İkinizle de bir selfie yapmak çok isterim."
Sorgu dolu gözlerle Dusan'a döndüğümde yüzündeki mutluluk afallamama sebep oldu. Bir kolunu bana doğru açıp yanlarına gitmemi sağladığında çocuğa telefonu uzatmıştım.
