Al. Ver.

12. Bölüm

Hilal

-Sesi güzel adam...

SGA

-Ay ışığım?

Hilal

-Beni hastaneye yatırdılar.

-Duvarlar üstüme üstüme geliyor.

-Dayanamıyorum.

-Kaçıp gitmek istiyorum.

SGA

-Sakin ol ışığım.

-Kaçmak yok.

-Neden hastaneye yatırdılar seni?

Hilal

-Kalbimde deforme varmış.

-Öyle...

-Abimler iyi davranmaya başladı.

-Dün abim saçımı okşadı.

-Kendimi kaptırıyorum biliyorum ama... Sevgilerini hissetmek istiyorum.

-Belki acılarıma saygısızlık yapıyorum ama

-Bu saygısızlık bana çok masum geliyor.

SGA

-Emin misin ay ışığım?

-Öyle görünmüyor.

-İçin hâlâ kavrulmuyor mu?

-Kendini kaptırma.

-Tekrar kötü davranırlarsa kırılırsın.

-Ben ışığımın titremesini istemiyorum.

Hilal

-Haklısın ama ben sevgiyi hak etmiyor muyum?

SGA

-Hak ediyorsun, en çok sen hak ediyorsun ama olmaz güzelim.

-İzin veremem seni darmaduman etmelerine.

...

"Hilal, kalbin çok yorgun olduğu için seni birkaç gün dinlendireceğiz. Hazır olduğunda ameliyata alacağız. Bu süreçte kendini yormamaya çalış. Fazla gezme. Biliyorum, biraz sıkıcı görünüyor ama biraz dişini sıkman gerekecek."

"Ameliyat mı? Abi!.."

Halil, kardeşinin elini tutarken öten aleti susturdu. "Sakin ol abiciğim. İyileşebilmen için ameliyat şart. Korkma, hiçbir şey olmayacak. Sen hiçbir şeyi hatırlamayacaksın bile."

"Hayır, istemiyorum! Abi lütfen! İstemiyorum!"

"Abiciğim sakin ol."

Halil oksijen maskesini kıza takıp baktı. "Sakin ol. İstersen ben de yanında girerim."

"Hocam-"

"Ameliyata karışmam. Ama senin elini tutarım, hiç bırakmam. Tamam mı? Korkma."

"Abi istemiyorum, istemiyorum. Ben hastaneye bile zor katlanıyorum o soğuk yere giremem ben."