Barut Kokusu

12.Bölüm

Bölüm Şarkıları

Kargo-Yıldızların Altında
Göksel- Uzaktan
Anıl Berke-Zor

Ayayya bu bölümü yazarken heyecandan yerimde duramamıştım. Bendeki yazma heyecanı umarım sizde okurken olur. Ben yazarken hem eğlendim hem de keyif aldım. Özellikle bir isteğim var sizden, son kısımlar "Zor" şarkısıyla okursanız duygu tam oturur.

Keyifli Okumalar.

Görev için yola çıkıp, geçirdiği trafik kazası sonucunda şehit olan Cemalcan Ev'in anısına...

Askeriye de olan işlerimi bitirdikten sonra elime telefonumu aldım. Polat'tan mesaj gelmişti.

Polat Alemdar

Kahvaltıya gel yarın. İtiraz istemiyorum.

Son zamanlarda fazla ekmiştim onu. O yüzden itiraz edemedim. Zaten yarın işim olmadığından kabul ettim.

Gelirim yazıp yatakhaneye ilerledim. Koridorda ilerlerken Demiri görmüş bulundum. Göz devirip ilerledim. Tam yanından geçerken "Dursana kızım" dedi.

Durup gövdemi ona çevirdim "Ne var?" diye sordum.

Önce beni süzdü. Üstümde olan yeşil tişörtün yakalarını yukarıya kaldırdı. Daha sonra kamuflajıma baktı. "N'aber?"

Anlık gelen şokla "Bunu mu diyecektin gerçekten?" deyip kafa salladım. Anlam vermeyen bakışlarım üzerinde gezinirken "Evet" dedi.

"Toprak git zıbar, uğraşma benle" deyip yatakhaneye girdim. Hızla üstümdekileri çıkarıp siyah çizgili kırmızı eşofmanımı giydim. Üstüme de siyah kısa kollu tişört geçirdikten sonra yatağa uzandım.

Odada hala Berfin'in olmaması çok garipti. Bu saatlerde normalde çoktan yatmış oluyordu, ama odada olmamasını garipsemiştim.

"Kesin Pamir'le" diye mırıldandım. İlk zamanlar Pamir'in yanına bile yaklaşmayan Berfin, şimdi Pamir'le sevgiliydi. Olaylar o kadar hızlı gelişmişti ki ben bile kavrayamamıştım. Ciddi ilerledikleri belliydi ama. Düğün yakındır.

Daha sonra aklıma Polat'a kahvaltıya gideceğim geldi. Kesin her şeyi bana yaptıracaktı. Lisede de aynısını yapıyordu. Her evlerine kahvaltıya çağırdığında beraber hazırlıyorduk. Sadece çayı demleyip bir köşeye kurulmayı seviyordu.

Artık alıştığımdan garipsemiyordum.

Ben yaşadıklarımı düşünüp hayatı sorgularken odanın kapısı hızla açıldı. Gelen tabi ki Berfin'di.

Sinirle ona bakarken "Ulan götümüz çıktı işleri halledeceğiz diye, neredesiniz siz?" diye bağırdım. Tabi sesim dışarı çıkmayacak kadar.

Gülümseyip "Pamir'le dolaştık çarşıda biraz." dedi. "Çok mu uğraştınız?" diye sormayı da ihmal etmedi.

"Yani" dedim gözlerim tavanda gezinirken "Aslında Demir çok izin vermedi taşımama ama."

Yemekhaneye gelen yiyecekleri taşımıştık. Daha doğrusu Ali ile Demir taşımıştı.

Küçük bir kahkaha attı "Komutanım sana karşı boş değil. Dedim bak ben" deyip ranzaların kenarında bulunan demire baş parmağını sürdü.

"Ya bir sus" diye çıkıştım. "Fena mı olur?" dedi.