Barut Kokusu

1. Bölüm

İyi Okumalar

"Allaha emanetsin kızım" diye boynuma atladı annem. Bir yandan ağlayarak bir yandanda bana sarılmaya çalışıyordu. Babam ağlamamaya çalışarak sarıldı "Bir şeye ihtiyacın olursa bir telefon uzağındayım, Allaha emanetsin"

İlk atanmam değildi, ama çok tehlikeli bir bölgeydi. Babam valizimi arabaya yerleştirirken annem yanıma geldi "Demir üsteğmen olmuş, bordo bereliymiş" dediğinde kolunu dürttüm. " Anne ulu orta bağırmasana şöyle" dediğimde sustu. "Hem Demir kim?"diye sorduğumda göz devirdi.

"Ya Zelihanın oğlu varya" dediğinde dejavu yaşamıştım. O lanet güne kadar olan her anım gözümün önünden geçmişti.

"Ee ne alaka şimdi?" diye sordum. "Ne bileyim belki aynı askeriyeye falan düşersiniz"

"He" diyerek afalladım. Babam yanıma gelip anahtarı elime verdi. Gülümseyip arabaya ilerledim. Hızla bindim. Anahtarı kontağa takıp boşta olup olmadığını kontrol ettim, daha sonra çalıştırdım.

Yıllar geçmişti, küçük Beste yoktu artık. Büyümüş üsteğmen olmuştu. Şimdi ise sınırdakı Şırnaka çıkmış tahinine gidiyordu. Şu zamana kadar tek başına büyümüş 27 yaşına gelmiştim.

Yol üstüme üstüme geliyordu adeta. Nefesim daralıyor, mavi çizgili beyaz gömleğimin altındaki beyaz tsortüm bile daraltıyordu beni.

Telefonumu arabaya zaten bağlamıştım o yüzden spotifyden hemen karışık çala bastım. Gelen müziğe kendimi bıraktım

"İçimdeki hasretin yine rüzgarla

Döndü dolaştı sevdiğim

Gözyaşlarımı saklayamadım, gizleyemedim"

Kırmızı ışıkta durunca hafifçe kendime gelmeye çalıştım. Kahvemden bir yudum alıp devam ettim.

"Gelmedi o bekledim bak

Günlerim geçti o dönmedi o

Gelmez bekleme görmez gözlerim

Sevmez o"

Şarkının daha kötü geleceğini anladığımda daha oynak bir şeyler açma kararı aldım.

"Şimdi beni beğenemez olmuş

Bana yüz çevirip gururlu dursun

Bırak bakmasın isterse sussun

Ensem ona dönük oraya konuşsun"

                                                                          &

Sabaha karşı Şırnaka varmıştım. Hızla tuttuğum eve sürdüm. Vardığımda ise tüm valizlerimi ve eşyalarımı kapının önüne bıraktım. Daha sonra ise askeriye gitmek üzere arabama bindim.Askeriye ile evim arası yürüyerek 10 dakikaydı.

 Arabayla ise 2 dakikaydı. Ben arabayı tercih etmiştim. Tuttuğum apartmanda çoğunlukla kimse kalmıyordu. 

Ben ve 1 teyze vardı. Ben bilerek ev arkadaşı istememiştim. Tek kalmak ve kendime vakit ayirmak daha güzel geliyordu kulağa.Askeriyeye vardığımda ise kimliğimi gösterip içeriye girdim. Binbaşının odasına ilerlerken gerginlik sıfırdı nerdeyse. Kapıyı tıklatıp içeriye girdim. Selam çaktıktan sonra binbaşı "Rahat, oturabilirsin" dediğinde koltuga oturdum. Hiç bir binbaşında görmediğim bir samimiyet vardı adamda.

"Lafı uzatmaya gerek yok, komutanını çağırayım."diyerek telefona uzandı. "Çimen timi komutanını odama gönderin hemen" dedi ve adamın suratına telefonu kapattı. Aradan çok geçmeden kapı açıldı ve içeriye bir adam girdi.