Kanlı Dokunuş / ChanMin

∆ 5 ∆

"Doydun mu Jeongin"

"Evet, elinize sağlık Hyung çok güzel olmuş. En son 11 yaşımda düzgünce yemek yemiştim. Çok teşekkür ederim size"

"Dediğim gibi Jeongin artık bizimlesin ve sana biz bakacağız. Evimize hoş geldin"

"Tekrar tekrar teşekkür ederim Chan Hyung asla hakkınızı ödeyemem"

"Önemli değil Jeongin. Şimdi seninle ufak bir konuşma yapacağız sana sorular sormam gerek. Hyunjin çizmek için hazır ol"

"Tamamdır Chan Hyung"

Chan, sadece Hyunjin'e söylemişti Jeongin'in ısırıldığını. Felix ve Minho'nun haberi yoktu. Ve şimdi birisi uyuyor diğeri ise odasındaydı. Oturma odasında sadece Chan, Jeongin ve Hyunjin vardı.

"Jeongin, seni ısıran vampiri bana tarif edebilir misin?"

"E-Evet. Kahverengi, koyu kahverengi saçları vardı ve gözleri maviydi o yüzden....bilmiyorum. Boyu benimle aynı sayılır, dudakları bir tık büyüktü... Ayrıca sesi...."

"Biraz daha Jeongin"

"A şey... Yüzü biraz uzun gibiydi bir tık yavru köpeği andırıyordu"

"Seungmin"

"Ne?"

"Sana demedim Jeongin korkma. Hyunjin çizim nasıl gidiyor"

"Kaba taslak olarak tarif ettiği şekilde ancak bu kadar oldu Hyung"

"Tam tahmin ettiğim gibi... Siktiğimin vampiri"

"Seungmin mi?"

"Evet Hyunjin tıpkı o"

"Demek o meşhur Seungmin buna benziyor"

"Aynen... Evime geldiğinde canlı göreceksin merak etme"

"O b-buraya mı gelecek Chan Hyung"

"Merak etme Jeongin sana zarar veremez. Ufak bir planım var bu yüzden"

"Tamam"

İçeriden Changbin elinde bir mavi dosya ile geldi. Herkese göz gezdirdikten sonra Jeongin'de durdu irisleri. Buruk bir gülümseme sundu.

"Üzgünüm Jeongin..."

Jeongin'in gözleri dolarken yüzünü eğerek avuçları içine aldı. Changbin hızlı adımlarla yanına gelirken dosyayı Chan'e verdi ve küçüğünün yanına oturdu.

Ona sımsıkı sarılırken saçlarını da okşuyordu. Çok sevmişti onun uzun saçlarını bu yüzden hep dokunmak istiyordu.

"Merak etme Jeongin. Chan sana asla zarar vermeyecek öyle değil mi Chan"

"Elbette zarar vermeyeceğim. Jeongin kendi isteğiyle bu durumda değil sonuçta. Dosyadakileri bana açıklar mısın Changbin"

"Tabi. Jeongin'e vampir aşılaması sağ dişten yapılmış. Eğer ısıran kişi sol dişinden aktarım yapsaydı daha geç dönüşecekti fakat sağ dişinden geldiği için oldukça hızlı etki etmiş. Ayrıca bir vampir normal bir insanı ısırırsa vampire dönüşür. Dönüşen vampir başka bir insanı ısırırsa ısırılan kişi vampire dönüşmez çünkü doğuştan bir vampir bunu yapabilir sadece"

"Yani şimdi Jeongin içimizden birini ısırırsa dönüşmeyecek miyiz?"

"Hayır Hyunjin. Vampirlik Jeongin'in soyundan gelen bir şey değil. Kanı artık öyle ama bize asla aktaramaz"

"Bu kadar kısa sürede bunları nasıl öğrendin?"

"Çok kolaydı Chan Hyung. Vampirlerle ilgili bir kitabım var oldukça eski bir kitap. 1900lü yıllarda basılmış. Bazı bilgiler bulunmuyor gibi ama yine de iyi yol gösteriyor"

Changbin kucağında hâlâ ağlamaya devam eden çocuğa baktı. Onun bu çaresiz hâli çok zoruna gidiyordu. Nedense daha bir iki saat önce tanıdığı çocuğa çok bağlandığını hissediyordu.

"Jeongin"

Jeongin kafasını biraz kaldırıp saçlarının arasından kucağında oturduğu Changbin'e baktı.

"Sana söz veriyorum kan ihtiyacını ve tüm ihtiyaçların dahil ben karşılayacağım. Seni asla aç bırakmayacağım yakından ilgileneceğim seninle... sana söz veriyorum meleğim"

"Meleğim?"

Dedi Hyunjin şaşkınca ikiliye bakarken. Changbin Jeongin'i göğsüne bastırarak birazdan edeceği küfürü ve sözleri duymamasını istedi.

"Piç Hyunjin sen anlamazsın çocuğun ailesi yok aile sevgisi görmüş biri değil. Ben vermeye çalışacağım artık"

"Küfüre gerek yoktu amca oğlu yine de neyse"

"Nerden amca oğlun oluyorum lan ben senin. Sen sonradan geldin aileye"

"Ya susar mısın rica etsem. Chan Hyung şu kuzenine bir şey de elimde kalacak"

"Hyunjin, bence şansını fazla zorlama Changbin seni döver. Kaslarını görmüyorsun sanırım"

"Ya neyse ben sevgilimin yanına dönüyorum ne haliniz varsa görün"

Hyunjin giderken arkasından Chan ve Changbin gülmemek için zor duruyordu. Changbin bir anlığına Jeongin'i unutmuştu. Geri çekip ona baktı.

"Uykun mu geldi meleğim?"

"Hmhm"

"Gel o zaman uyuyalım. Boynundaki yaraya yapabileceğim bir şey yok maalesef. Odaya gidelim eğer canın kan isterse bana söylemen yeterli"

"Teşekkür ederim Hyung"

"Rica ederim Jeongishi"

Changbin Jeongin'i kucağına alıp merdivenden yukarı odasına çıktılar. Aşağıda tek kalan Chan kara kara düşünmeye başlamıştı.

O da kalkıp merdivenlere yöneldiğinde aklıma sürekli Seungmin geliyordu. Bir şekilde yakalayıp ondan kurtulması gerekiyordu ama nasıl?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~