Ka-Istorya

LIVING BEAUTIFULLY LIKE THE SUNSET

+.

“Josiah, babe! C’mon magsisimula na!” Pagtawag sa akin ng fiancé ko na si Vioul.

Kasalukuyan kaming nagbabakasyon, actually hindi ko talaga gusto ang magwaldas ng pera para lang magtravel sa kung saan.

Mas pipiliin ko pang manatili na lang sa bahay at gumawa ng kung anong pagkaka-abalahan.

Pero dahil nakatagpo ako ng babaeng adventurous at mahilig mag-try ng something new, wala na akong nagawa kundi sumunod at gawin yung mga bagay na nakakapagpasaya sa kaniya.

“Coming!” tugon ko nang makita ko sa mukha niya ang excitement nang makalapit ako at maupo sa buhanginan na katabi siya.

“See, sakto at naabutan natin. Napakaganda.” At matamang nakatingin sa paglubog ng araw.

“No wonder kung bakit lagi mong gustong magpunta tayo sa beach. Kasi dito malaya mong nakikita ang paglubog ng araw.”

“Correct, parang medicine ko na rin. Gumagaan ang pakiramdam ko kapag nasisilayan ko siya.”

“Baka naman maging karibal ko pa ang sunset sa iyo.” And then she laughed out loud.

“But seriously, looking at the sunset, the time where the skies want to look pretty for us. Even during the summertime, but we also make ourselves look pretty for someone special.” At makahulugan akong tinitigan ni Vioul.

“Siguro kung ako ang sunset, baka ang gan'yang titig mo ay hindi na maiaalis sa akin.” Saka binaling ko ang tingin sa paglubog ng araw, baka mahalata niya akong kinikilig sa mga titig niya.

“Hindi lang siguro, talagang mangyayari na sayo ko lang ibabaling ang titig ko. HAHA huwag ka nang magkaila, halatado ka na e. Kinikilig ka sa tuwing tumititig ako sa’yo, yieee!” And slightly tickled my side.

“Well, malabo ko nang maitago ang kilig na'to.”

Mas lalong lumawak ang ngiti ni Vioul, yung mga mata niya parang kumikinang sa tuwa.

“But imagine being the sunset, that not only one person see’s your beauty but the whole world gets to see it. Di’ba parang worldwide famous artist ka na nun?” Aniya Vioul saka dumantay sa aking balikat.

“Look babe, the colour that the sky showcases nagbabago rin, beauty changes everyday. Ang saya siguro maging sunset.” Turo ko sa gawing kanan.

“Woah, this scenery never fails to amazed me!” She said.

“Maybe I could be your sunset and you can be the sunrise.”

“Why? I want sunset.” She suddenly looked at me while pouting her mouth.

“So I can wake up and see the beauty in you.” Saad ko na agad namang napalitan ng saya at kilig ang awra ng mukha ni Vioul.

“Yie ikaw ha, kanina mo pa ako pinapakilig.”

“Luh kumpara naman sa pagtitig mo palang sa’kin.”

“Kung ikaw ang sunset and I love sunset...it feels like we’re living life like the sunset. HAHA how cute and beautiful it is.” She happily said.

“Oo nga ‘no, mas lalong gaganda kung hindi ka na lang na—” She cut me off.

“Babe, I could see the beauty in anything, within myself, and within the world. Sapat na yun para gumaan ang pakiramdam ko mas lalong gaganda pa ako kung ‘yong titingin sa’kin ay ikaw.” She added.

“As you insist, so go, be the sunset anyway. The world wants to see you shimmer.”

“Thank you Josiah, be my sunrise forever.” Her last words bago tuluyan siyang maglaho sa tabi ko at mapalitan ng kadiliman.

2 years had passed since Vioul and I got accident papunta dito sa paborito niyang puntahang beach.

Unfortunately I was the only survivor, Vioul sustained more injuries than I did. Tumaob ang kotse na sinasakyan namin na noo’y siya ang nagpumilit na magmaneho.

Ang kagustuhan lang namin noong magbakasyon at pagmasdan ang paglubog ng araw ay naging sanhi pa ng malagim na trahedya ng pareho naming buhay.

END.