ğ

28 4 1
                                    

Çok duygusal bir başlık...

.

Daha önce hikaye yazmaya kalktıysanız muhtemelen söyleyeceklerimi anlarsınız.

Bazı anlar olur, yazacak bir cümle bile bulamazsınız. Bazı anlarda ise tam tersi olur. Anlamını bildiğinizin bile farkında olmadığınız kelimeler aklınıza gelir. Günlük hayatta asla düşünmediğiniz şeyleri yazarsınız. Normalde yapamayacağınız, kelimeleri bulamadığınız konuşmalar yazarken çok daha kolay bulunur.

Bu yüzden yazmayı sevsem de hiçbir zaman yazılarımın çok harika olduğunu düşünmemişimdir.

Ancak birkaç defa yeniden okuduğumda bakıyorum da, fena değiller. Hatta Another Universe kurgumun son 5-6 bölümünden memnunum.

Bazenleri can sıkıntısından yazdıklarımı gözden geçiriyorum. Bunları ben mi yazdım diye düşündüğüm oluyor. Bazı zamanlar ise tam tersi, yazıyı silmemek için kendimi zor tutuyorum.

Bugün fark ettim. Yazılarımda komediyi dengeli tutabiliyorum. Genelde olaylar sürekli okuyucunun istemediği şekilde ilerliyor. Karakterlerin başına kötü bir olay gelir, kurtulmaya çalışırlar. Klasik. Ama ara sıra eğlenceli olaylar olmazsa da hikayenin tadı kaçıyor. Komedi fazla kaçarsa da saçmalıyor.

 Komedi fazla kaçarsa da saçmalıyor

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bu sahneyi seviyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bu sahneyi seviyorum. Odasaku'nun doğum günü için yazdığım bu one shot başından beri hüzünlü bir akışa sahipti. Aslında hüzünlü çok da uygun bir kelime değil. Daha çok nostaljik.

Lupinde Dazai ve Ango'nun atışmaları, üçünün gün sonunda buluşup boş konular hakkında konuşmaları, bir an olsun mafyanın karanlık ortamından uzaklaşmaları ve bunların hepsinin geçmişte kaldığı gerçeği.

Hikayenin her bölümü bir yılı anlatıyor. Oda ve Dazai'nin ilk tanıştıkları yılın 28 Ekim günü hikaye başlıyor. Daha sonrasında zaman atlaması geliyor, sonraki anda aradan bir yıl daha geçmiş oluyor. 28 Ekim günü, Oda'nın doğum gününden iki gün sonra üçlümüz aynı yerdeler. Hikaye bu şekilde Dazai 17 yaşına gelene kadar devam ediyor. Yukarıda attığım sahnede de 17 yaşındayken Ekimin yirmi sekizinde üçü bu eğlenceli anı yaşıyorlar. Ancak tam bu sahneden sonraki an 5 yıl sonra aynı günü anlatıyor.

Yine aynı gün, aynı ortam. Ama bu sefer tartışmalar yok, komik olaylar yok, gereksiz sohbetler yok. Sadece tek bir kişi var...

Bu sahne ise Another Universe hikayemden

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Bu sahne ise Another Universe hikayemden. Bayadır güncellemedim. O kurgu bir süre bekleyecek.

Bu bölümde ajansın başına gelmeyen kalmamıştı. Sürekli olaylar onların aleyhine ilerliyordu ve hepsi çaresiz durumdaydı. Araya komik bir olay eklemem gerekiyordu ki hikaye sadece endişe verici olaylardan ibaret olmasın.

Elbette sadece hikayeyi dengelemek için komik olaylar yazmıyorum. Sadece komedi amaçlı yazdıklarım da var. Mesela One Shot kitabımdaki Kitsune Dazai'nin olduğu o kitap neredeyse baştan sona komediydi. Dogru düzgün ciddi bir olay bile olmadı. Sadece eğlence amaçlı.

Ve bununla birlikte sadece karamsar olması için olan yazılarım da var -Dead'ten bahsediyorum:)- bölümlerde komedi düzeyi en düşük seviyede diyebilirim. Sadece kötü olaylar, karakterlerin akıl sağlığını kaybetmesi depresyon, intihar, kan.

Klasik şeyler işte.

Eh bir de karakter gelişimi olayı var

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Eh bir de karakter gelişimi olayı var. Çok zor bunları yazmak ಥ⁠‿⁠ಥ

Ama Sigma'nın kişiliğini ajansa uygun hâle getirmekte kötü iş çıkardım diyemem

Ama Sigma'nın kişiliğini ajansa uygun hâle getirmekte kötü iş çıkardım diyemem

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bunlar sadece başarılı yazılarım. Çok eskiden yazdığım ve artık tarzıma hiç uymayan o yazıları okuduğumda tepkim bezmiş Fyodor'dan farksız oluyor...

 Çok eskiden yazdığım ve artık tarzıma hiç uymayan o yazıları okuduğumda tepkim bezmiş Fyodor'dan farksız oluyor

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boş yapma kitabı???Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin