Kitaba başlayalı neredeyse bir yıl oldu ve hikaye açıklamasını değiştirme gereği duydum. Önceki açıklama, başlık ile birlikte bu kitabın dalgasına yazılmış olduğunu fazlası ile ifade ediyordu.
Öyleydi zaten. Dalga amaçlı başladım bu hikayeye. İlk bö...
Saat sabahın dördü ve günlerdir gözüme uyku girmiyor. Sanırım bugün yapmam gereken işleri yapmadığım için bilinçsizce kendimi cezalandırıyorum. Çok garip değil mi?
Daha dün programıma göre çalışmam gereken bazı konuları çalışmadığım için uyuyamadım ve gece oturup çalışmaya başladım. İşim bittiğinde sabahın dördü olmuştu ve anında rüyalar alemine daldım.
Bugün programa göre neredeyse hiçbir şey yapmadım. (Sabahtan akşama kadar Solo Leveling okumakla meşguldüm) ve yine aynı şey. Garip olan yanı ise zorla masanın başına oturup çalışıyor olmam.
Durduk yere çalışmazsam olabilecekleri düşüyor, kendimi zorla masanın başına oturtturup o gün çözmem gereken soru sayısının iki katını çözene kadar durmuyorum ve bu sayı hâlâ çok az.
(En az 100, en fazla 260 soru çözebiliyorum. İstesem de daha fazla çözmeyi başaramıyorum)
Ayrıca bunu yapmaktan nefret ediyorum. Her gün o programdan kaçabilmek için elimden geleni yapıyorum ama bu sefer de beynim buna izin vermiyor. O günün görevlerini bitirmeden dinlenmeye geçmiyor. Şu anda olduğu gibi sabaha kadar uyanık kalmakta diretiyor. Uyumak istemeyen küçük bir çocuk gibi...
Bu gün hiçbir şekilde çalışmak istemiyordum. Bu yüzden kalemimin kırılması, yanımda silgi olmaması gibi bir sürü bahane uydurdum ama bunlar işe yaramıyor. Sonuçta işin aslını biliyorum. Bana kendini yorma diyeceksiniz, ama eğer kendimi yorup o 200 soruyu çözmezsem birkaç gün daha sabahlayacağım gibi görünüyor.
Tabii, bunlar sizi ilgilendiren konular değil. Benim sorunlarım bana kalmış. Yine de bugün gerekirse sabaha kadar bu şekilde müzik dinlerim, sadece bir günlük te olsa o lanet soruları görmek istemiyorum. Bugünü 50 soru ve yaklaşık 70 sayfa kitap ile kapatmak istiyorum ama anlaşılan yapmam gerekenleri halletmeden gün kapanmıyor.
Elbette bunları anlatmak için hiçbir nedenim yok. Birisinin yüzüne işlerimi halletmediğim için sabahladığımı söylemem. Bu onları ilgilendirmiyor. Ama madem uyumama izin yok, o zaman zaman geçirmek için yapabileceğim en iyi şey yazı yazmak.
Garip olan yanı ne biliyor musunuz? Geceleri günün yorgunluğu ile çalışamıyor olmam. Ama görevlerimi halletmediğim zaman gece dinlenmeme izin vermiyor. Bu yüzden rahatlamak için o işlerin halledilmesi gerekiyor. Bu da gece çalışması anlamına gelir... Ne kadar da saçma!
Sanırım bu bölüm tek konu hakkında olmayacak. Sohbet ediyormuşuz gibi düşünün. Arkadaşımla konuşuyormuş gibi davranacağım. (Çünkü şu anda uyanık olan, konuşabileceğim bir arkadaşım olduğunu sanmıyorum ve aşırı sıkıldım)
Fark ettim de size bsd dışında sevdiğim serilerden pek bahsetmedim, değil mi?
HEMEN ANLATMAK ZORUNDAYIM
Birincisi ile başlayalımmmmm
Dur, hangisi birincisi? Sanırım kronolojik sıraya göre ilerleyeceğiz. O zaman birinci anime şu olur,
NARUTO!
Naruto'nun tüm bölümlerini bir hafta içerisinde bitirdiğimi biliyor muydunuz? (Telefon duvar kağıdım bile akatsukili) Genelde insanların küçük gördüğü bu anime bana o kadar çok şey kattı ki.. sanırım çalışmaktan nefret ettiğim halde hedefime ulaşmaya bu denli istekli olmam Naruto sayesinde.
İtachi'nin ve Ero-sennin'in ölümünden sonra saatlerce boş duvara baktığımı hatırlıyorum. En çok üzüldüğüm karakterlerden ikisiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
