Birazcık🤏🏼 boş bi bölüm ama olsuncuk hep dolu olamayız sonuçta bu arada 5 yıl sonrası dediğimde şaka yaptığımı biliyorsunuz varsayıyorum sksmzkms
Bi de şeyi biliyorsunuz
Yorum yapmanızı istediğimi...
İyi okumalarr
Derin uykumun en huzurlu anlarında varla yok arası hafiflikte bir öpücük hissettim dudaklarımda. Saçlarımda gezen parmaklar bilincimi tekrar kapanmaya iterken kollarım arasındaki bedene daha da sıkı sarıldım. Gözlerimi açamasamda ellerim onun yumuşacık saçlarını ezbere buldu. Saçlarının bebeksi kokusunu ciğerlerime çekerken dudaklarımı usulca bastırdım. Başını tekrar göğsüme sürterek iyice yerine yerleşmesiyle tekrar kapandı bilincim. Pamuklarla sarılıydım sanki... Bir kuş tüyü kadar hafif, yeni doğmuş bir bebek kadar tasasızdım...
Ancak sabahın ilk ışıkları gerçekleri de getirdi beraberinde. Dış kapının kapanma sesiyle hafifçe irkilerek gözlerimi açtığımda kollarımdaki boşluk hissiyle neler olduğunu saniyeler içinde kavrarken aniden yataktan kalkmış kararan gözlerime inat imkansız bir hızla evden çıkıp aceleyle merdivenleri inerek apartmanın kapısına vardığımda etrafta görünmeyen Minho ve sokağın sonundan sağa dönen taksiyle umutsuzca derin bir soluk vermiş bu güzel rüyanın da sonuna geldiğimizi anlamıştım...
Bu sefer kaçmıştı ancak okulda kaçmasına izin vermeyecektim ne olursa olsun bu sefer bu konuşmadan kaçamayacaktı. Bundan önce onu zorlamamıştım çünkü onun özel hayatı onun duygularıydı, eğer anlatmamakta böylesine kararlıysa onun bu kararına saygı duymaktan başka şansım yoktu. Ancak bu sefer... Bu sefer bir açıklama borçluydu bana... Bu yaşanan gece bütün söyledikleriyle zıtlaşıyordu ve bu sefer artık beni konunun dışında bırakmaya hakkı yoktu.
Yavaş adımlarla az önce saniyeler içinde indiğim merdivenleri çıkarken kapıda yeni uyandıkları belli olan annem ve babamı görerek yüz ifademi biraz olsun toparlamaya çalıştım. Benim hakkımda yeterince üzülüyorladı daha fazlasının lüzmu yoktu.
"Nereye gittin sabah sabah Hyunjin?" Endişeli gözlerle beni süzen annemin bana uzanan ellerini tutup üzerlerine kocaman bir öpücük kondurmuş ardından sorusunu cevapsız bırakmamak için pürüzlü sesimle yanıtlamıştım onu.
"Önemli bir şey değildi anneciğim boşver sen, endişelenecek bir şey yok..."
"Ne demek endişelenecek bir şey yok oğlum ayakkabılarını bile giymemişsin öylece fırlayıvermişsin dışarıya. Ne oldu söyle hadi..."
"Ben... Rüya gördüm... Uyanınca bir an rüyayla gerçeği karıştırmışım işte, dedim ya önemli değildi..."
Annem itiraz etmeye hazırlanırken ona fırsat vermeden odama girdim, daha az önce buradaydı... Yani, buradaydı değil mi? Gerçekten bir rüya olamazdı olanlar, değil mi..? Yatağa oturduğumda onun yattığı tarafın hâlâ biraz olsun sıcak olduğunu hissetmek aklımla oynayan soruların az da olsa silinmesine neden olurken beraber yattığımız yastığı kollarımın arasına aldım. Gece boyunca soluduğum koku tekrar ciğerlerime sızarken sanki onu tekrar kollarımın arasına alabilmişim gibi sıkıca sarıldım yastığa.
Kapımın sessizce çalınmasıyla annemin geldiğini düşünerek toparlansamda kapının açılmasıyla göz göze geldiğim kişi babamdı. Arkasından sessizce kapıyı kapattığında yatakta yanıma oturup sırtını yatak başlığına yaslamış hiçbir şey söylemeden beni usulca göğsüne çekmişti. Babamla fazlasıyla iyi anlaşırdık ancak duygusal anlar pek bizlik sayılmazdı. Genelde üzgünsem annem benim rahatlayana kadar ağlamama eşlik eder babam ise moralimi düzeltmek için uğraşırdı ancak bu sefer durumu anneme yansıtmak istemediğimi anlamışcasına gelmişti, buradaydı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
In Love•° HyunHo
Fanfic"Gerçekten öğrenmek istiyor musun Minho-shi?" Ciddiyetle sorduğu soruyu aynı ciddiyetle kafamı sallayarak onayladım. "Çünkü bu aptal herif okula geldiğin ilk günden beri, üç yıldır, senden deli gibi hoşlanıyor ve her gün hoşlandığı kişi kapalı kutun...
