Sosyal medyada gezmeyi bıraktım. Çok bir şey yoktu. Ancak futbol ve k-pop fanlarının kavgalarını izlemek keyifliydi. Bazen karşıma çıkardı instagramda. Hiç birinin fanı değildim ama. Sadece eğlenceliydi o kadar. Etrafıma baktım. Her kes bir yerde oturmuş telefonla ilgileniyordu. Emirden başka. O uyumak için odasına çekilmişti. Evet hepimiz buluşup Emirin evine gelmiştik. İlk kez gelmiyordum. Bir çok kez gelirdik. Emir bey bizi bırakmış odasına çekilmişti. Bu nasıl misafirperverlikti! Bayıldım resmen.
"Acıktım ben. Umay ben sipariş verene kadar Emiri uyandır." Dedi Ceylin elindeki telefonu sallayarak. Yerimden kalktım. "Ben pizza istiyorum." Dedim ve salondan çıktım. Diğerleride pizza istemişti. Ancak Kaanın döner yiyesi tutmuştu galiba. Emirin odasının önüne gelince derin bir nefes aldım. Neden çekiniyorsun? İlk defa gelmiyorsun Umay.
Elimle kapı kulpunu kavradım. Sadece uyandıracaksın. Açmak isterken durdum. Ya üzerini değiştiriyorsa. Kapı çalmak en iyisiydi. Elimi kaldırıp iki kez kapıyı çaldım. Ses gelmedi. Galiba hala uyuyordu. Yavaşça kapıyı açtım.
İlk görüş açıma duvara astığı posterler girdi. Odası soluk mavi ve gri renkteydi. Garip bir seçimdi. Ancak benimde hoşuma gidiyordu. Tam Emirin seçeceği şeydi.
Sonra Emiri gördüm. Yatağında yan tarafa yatmış uyuyordu. Üzerindeki yorgan yere düşmüştü. Gülümsedim. Yavaşça yanına yaklaştım. Boş olan bir yere oturdum. Yani yatağına. Bir süre izledim Emirin yüzünü. Sonra ne yaptığımı idrak edince elimi çektim. Az kalsın yüzüne dokunuyordum. Şimdi olmaz. Emir hala Sılaya aşıktı. Bu gerçek kalbimin ağrımasına sebep olmuştu.
Elimle kolunu dürttüm. "Emir. Hadi uyan.Yemek yiyeceğiz." Ses gelmedi. Hala uyuyordu. Oflayıp yine dürttüm. Kaşları çatıldı bu sefer. Gözlerini usulca açtı. Gözlerini kısmıştı. "Sıla? Senmisin?" Dedi gülümseyerek. Dizimde olan elimi sıktım. Beni Sıla sanıyordu. Dolan gözlerimi kaçırdım.
"Ben Sıla değilim aptal. Hadi uyan gel." Kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kendimi tutmam gerekiyor. Burada olmaz. Kapıyı açıp kendimi koridora attım. Kapıyı arkamdan kapattım. "Umay? İyimisin." Edanın endişeli sesiyle ona baktım. Muhtemelen banyo için gelmişti. Konuşmadım. Eğer konuşursam ağlardım. Bunu anladı. Kollarını açtı. Düşünmeden sarıldım Edaya. Oda kollarını omzuma sardı. Yüzümü saçlarına gömdüm.
"Beni Sılaya benzetti. Neden? Sılaya bile benzemiyorumki ben." Ağlamam şiddetlenmişti. Yine yaptım. Ağladım. Edadan ayrıldım. Banyonun kapısını açıp içeri girdim. Arkamdan Edada gelmişti. Kapıyı kilitleyip bana döndü.
"Emiri uyandırmak için odasına gittim. Yanına oturdum kolunu falan dürttüm. Gözlerini açtığında gülümsedi. Ben bana gülümsüyor sandım ilk. Aslında öyle değilmiş. Sıla için gülümsedi. Bana Sıla dedi Eda." Kısık sesle konuşuyordum. Emirin duymasını istemiyorum. Eda önüme çöktü. Ellerini elimin üzerine koydu. Elleri sıcacıktı. "Seni anlıyorum. Eh inanmayacaksın tabi. Aynısı yaşadım eskiden." Güldü kendi kendine. Sonra yine konuştu. "Ancak bunu bilki ağlayınca düzelmiyor. Bende çok ağladım evet. Ve en sonunda unuttum. Düşünmeki ben Emirsiz yaşayamam. Hayır bu doğru değil. İstersen onsuzda hayatına devam ede bilirsen. Bundan sonra onu sevip sevmemek senin elinde. Bu arada Emiri sevmekten vazgeç demiyorum. Sadece onu hayatının merkezine koyma. Bir gün giderse daha kötü olur. "Dedi samimi sesiyle.
Gülümsedim hafifçe." Aslında haklısın. Onu sevmeyi bırakamam. Ama bunu kontrol etmeyi deneye bilirim. "Gözlerimden düşen yaşları sildim. Birlikte ayağa kalktık. Omuzlarımı dikleştirdim. Yüzümü yıkadım hemen. Şimdi biraz iyiydim. Edayla konuşmak bana iyi gelmişti. " Ben gidiyorum. Sende biraz sakinleşip içeri gel. Eve gitmek istermisin? "Başımı iki yana salladım.
" Yok iyiyim. Yarım saate gideceğim zaten. Emirede ayıp olmasın. "Bir şey demeden kapının kilidini açtı. Kapıyı açıp çıktı. Bende biraz durduktan sonra geri çoçukların yanına döndüm. Edanın bakışları bana döndü. Başımla iyiyim dermiş gibi salladım. Eski yerime oturdum. " Neredeydin be kızım. Sabahtan beri seni bekliyoruz." Dedi Emir söylenerek. Bunu dedikten sonra gülmüştü. Ancak ben gülmedim. İçimden gülmek gelmiyordu.
"Banyodaydım ya hani." Dedim soğuk sesle. Şaşırdı. Kendimde şaşırmıştım. İlk defa onunla böyle konuşuyordum. Bakışlarımı telefonuma diktim. Açıp biraz eski fotoğraflara bakmaya başladım. Çoğu Emirle çekildiğim fotoğraflardı. Eskiden çok iyiydik. Benim Emiri sevmeden önce. En azından üzülmüyordum. Ancak bunca zamandır gözümün önünde hep Sıladan bahsetmişti. Susmuştum. Sadece izlemiştim. Ama artık dayanamıyordum. Emiri sevmek yoruyordu beni. Neden fark etmiyordu.
Bakışlarını üzerimde olduğunu biliyordum. Yinede bakmadım.
Her kes yeniden kendi aralarında sohbete başlamıştı bile. Eda Korayın saçını çekiyordu. Koray ona ters bakışlar attı. Ancak Edanın umurunda değil gibiydi. Güldüm bu hallerine. Emir yanıma gelip oturduğunda gülüşüm soldu. Hadi ama. Ne kadar kalbim kırılsada hep atmaya devam ediyordu. İkimizide konuşmadık. İlk konuşan Emir oldu.
"Bir şeymi yaptım? Soğuk davranıyorsun." Ama kıyamıyordum işte. Suçu yoktu aslında. Emirin gözlerine baktım. Ne zaman gözlerimi kapasam Emirin gözleri gelirdi önüme. Hafifçe gülümsedim. "Biraz asabiyim bu gün. Kusura bakma." Dedim sesimi düz tutmaya çalışırak. Derin bir nefes verdi. "Korktum bende. İlk kez böyle konuştun. Şaşırdım. Neden bilmiyorum ama birazda üzüldüm." Şaşkınlıkla baktım. Güldü bu halime. "Niye bu kadar şaşırdın. Çoçukluk arkadaşıyız sonuçta." Tabi ya onun için sadece arkadaştım. Yanlış anlamışım. "Haklısın." Dedim mırıldanarak.
"Şu bir yıldır beklediğimiz film varya. Çıkmış. Dün biletleri aldım hatta." Elimle ağzımı kapattım. "Şaka?" Dedim gülümserken. "Değil." Dediğinde sevinçten kollarımı boynuna doladım. Kokusunu içime çektim. Duraksadım. Ne yapıyordum ben? Ayrıldım hemen. Gülümsemeye çalıştım. "Ah sevinçten ne yapacağımı şaşırdım bir an." Telefonum çalınca kimin aradığına baktım. Babamdı. Açıp kulağıma götürdüm. "Alo? Evet. Geldinmi. Hmm. Tamam geliyorum." Kapattım. Emire baktım. "Babam gelmiş. Ben gidiyorum." Dedim. Ayağa kalktım. Emirde oturduğu yerden kalktı.
Çoçuklarla vedalaştıktan sonra evden çıktım. Babamın arabasını görünce hemen oraya ilerledim. Bindim. Eve varana kadar bu gün olanlar hakkında düşündüm.
Umay üzümlü kekim :(
Ne zaman mutlu olacak bu kız?
Gitmeden önce şuraya Umayın bir fotoğrafını bırakayım. Umay için model seçmedim. Sadece temsili.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
