Sadece senin/Düzenleniyor

10

                                       Hellooo

Naber gençlikkk

Yeni bölüm geldiiiiii

Çok uzatmadan hikayemize geçelim.

......

"Benden kaçabileceğinimi sandın?" Saçımı dahada çekti. Acıyla bağırdım.
Sanki bir eşyaymışım gibi yere fırlattı.
Acıyla inledim. Çok sert düşmüştüm. Kenarda duran içki şişesine çarptı gözüm.
"Bu evden çıkamayacaksın. En son gördüğün kişi olacağım Eda Yılmaz." Gözlerim şokla açıldı. Yaşlar birer birer gözlerimden akıyordu. Güçlü ol Eda. Yapabilirsin.
Karnıma tekme yememle acıyla iki büklüm oldum. Şişeye baktım yeniden. Arkasını dönmüş bir şey arıyordu. Fırsattan istifade ederek şişeyi kavradım. Zar zor ayağa kalkmaya çalıştım. Yapamadım. Yere yığıldım.
Bana doğru geldiğini gördüğümde kendimi duvara yasladım.
Korkudan tir tir titriyordum. Anne neredesin? Lütfen gel.
Telefonum çalıyordu. Ancak onu yere düşürmüştüm.
"Baba lütfen yapma. Bak söz gitmeyeceğim." Dedim kısık sesle. Ağlamaktan sesim harap olmuştu. Neden yapıyordu bunu bana? Çoçukken böyle değildi. Daha sıcaktı. Ancak şimdi buz gibiydi.
Her kese iyi bana kötüydü.
Dudaklarım titredi. Bir kaç saniye yukarıdan aşağı baktı bana.
" Hayatımda en pişmanlık duyduğum şey sensin. Keşke doğduğun an geberseydin." Başımı aşağı saldım. Elimi kalbime götürdüm. Eskiden olsa öldürmesi için yalvarırdım. Ancak şimdi yaşamak istiyorum. Nedenini bilmiyorum bile.
Sıkıca içki şişesini elimde tutuyordum.
Elimdekini görmüştü ancak buna cesaretim olmadığını biliyordu. Ama bilmediği bir şey daha vardı.
Ona olan sevgim bu gün itibariyle silinmişti.
Elimdeki içki şişesini yüzüne doğru fırlattım.
Acı dolu çığlığı doldurdu evi. Kapının kulpunu yakalayıp zorlada olsa ayağa kalktım.
Kapıyı açtım. Kendimi hemen dışarı attım. Hemen gitmem gerekiyordu. Yine beni yakalarsa bu sefer kendimi koruyamayacaktım. Kendimi savunmam gerekecekti. Şimdilik durumum buna müsait değildi.
Asansörü çağırdım. Babamın sesini duyunca arkamı döndüm. "KAÇAMAZSIN!"
Asansör gelmişti. Hemen binip birinci katın düğmesine bastım.
Göz göze geldik. Ve kapılar kapandı. Destek almak için arkamı asansöre yasladım. "İyi olacaksın Eda. Sadece dayanman gerek." Yüzümü buruşturdum. Her yerim acıyordu. Birinci kata gelmişti. Kapılar açıldı. Hemen dışarı çıktım. Merdivenden ayak sesleri geliyordu. Bacağımada vurduğu için topallıyordum. Yutkundum. "Lütfen. Beni bir kez daha yakalarsa yaşayamam." Mırıldandım kendi kendime. Gözlerim kararıyordu. Ve dengemi kaybediyordum. Apartmandan çıkmıştım sonunda. "EDA!" Annemi arabasına doğru koştum. "Anne.." Sesim kısıktı. Annem arabadaydı. Telefonu kapattı ve bir an buraya baktı. Gözleri büyüdü. Hemen arabadan indi.

"Eda bu halin ne? Ne oldu?" Hızlı adımlarla yanıma geldi ve kolumu tuttu. Konuşmak istedim ancak halim yoktu. Gözlerim kapandı ve her yer siyaha büründü.

Ceylin

Aceleyle hastaneden içeri girdik. Ağlamamak için kendimi sıkıyordum. Sanki nefes alamıyordum. Yanımda yürüyen  Umay elimi tuttu. Yanımda olduğunu hissettirmek için.
Gülümsedim. Ancak hemen soldu gülüşüm.
Edanın hastaneye yatırıldığını dışardan duyduğum seslere bakmak için çıktığımda gördüm.
Onu kanlar içinde gördüğümde donmuştum yerimde. Evlerinin kapısından asansörün önüne kadar kan vardı. Hatta içide kan olmuştu.
Hemen bir doktordan Eda Yılmazın hangi odada olduğunu öğrendim.
Beşinci kat. Hemen merdivenlerden beşinci kata çıktık.
Melis teyzeni görünce onu doğru koştum. Yere çökmüş ameliyat kapısına bakıyordu.
Beni görünce ayağa kalktı.
"Melis teyze ne oldu? Eda neden kanlar içerisindeydi?"Gözünden bir yaş aktı.
Sessiz kaldı. Onu kendime çekip sarıldım.

" O şerefsiz yaptı değilmi? "Dediğimde başıyla onayladı. Elimi yumruk yaptım. Arkada oturan adamı görünce hemen Melis teyzeden ayrıldım.
Sert adımlarla yürüdüm. Hemen önünde durdum. Bunun burada değil hapiste olması gerekiyordu.
Başını kaldırdı. Eli kanlıydı. Edanın kanı...

" Edaya naptın?" Var gücümle bağırdım. Boş boş baktı. Sinirden ellerim titriyordu.
"Sana Edaya ne yaptın dedim şerefsiz!" Yine bağırdım. Bir kaç kişinin bakışları bize döndü. Umursamadım.
Yine konuşmadı.
Cebimden telefonu çıkardım. "Polisi arayacağım. Senin yerin burası değil. Yüzsüz gibide gelmişsin. İt." Şaşkınlıkla bana baktı. Kaşları çatıldı.
Hemen oturduğu yerden kalktı. Tam elini kaldırıp vuracaktıki biri buna engel oldu.

"Polise haber verdim ben. Öyle bir şey yapacağımki ölene kadar hapisten çıkamayacaksın." Dedi Melis teyze. Elini çekti sonra.
Melis tezye avukattı. Eğer öyle dediyse yapacağını biliyordum. Ancak sonradan kızına böyle üzülmesinin anlamı yoktu. Eşi her gün Edayı dövüyordu. Sesi bile çıkmıyordu. Şimdi ne değişmişti onu bilmiyordum.
Bakışlarımı ameliyat odasına çevirdim. Boş olan banka oturdum. Ve beklemeye başladım. Umay elini omzuma koydu.

"Göreceksin. İyi olacak. Eda çok güçlü bir kız." Dedi gülümseyerek Umay. Gözlerim doldu. "Ya ona bir şey olursa Umay? Ben ne yaparım onsuz?" Umay beni kendine çekti ve sarıldı. Yüzümü omzuna  gömdüm. Eda benim kız kardeşimdi. Aynı kanı taşımasak bile benim için değerliydi.

"Neden onunla eve gitmedimki! Aptalım ben! Benim yüzümden."

"Senin bir suçun yok Ceylin... Kendini suçlama.." Ama öyleydi. Benim yüzümden... Keşke onunla gitseydim.

Gözlerimden akan yaşları sildi. Sildi ama yenileri eklendi.

İkimizde boş bir yere oturduk. Başımı Umayın omzuna yasladım. Lütfen sana bir şey olmasın... Gözlerim Melis teyzeye kaydı. Hepsi onun yüzünden olmuştu. Edaya şiddet uyguladığını biliyordu. Ve buna rağmen susmuştu. Ayağa kalktım. Ve ona doğru yürüdüm. Yere çökmüştü. Bakışları ameliyat kapısının önündeydi.

Yukarıdan aşağı baktım ona. "Bunca zamandır endişelenmedin şimdi mi aklına geldi ha?" Dedim alayla gülerek. Bakışları ağır ağır bana döndü. Kaşları çatıldı. "Ne?" Gözleri kızarmıştı. "Doğru duydun. Edaya olanların hepsi senin yüzünden. Senin yüzünden oldu. Eğer kızını koruya bilseydin şimdi orda yatıyor olmazdı!" Sonlara doğru sesim yükselmişti. Umay gelip önümde durdu. "Sakin ol Ceylin. Sinirlisin. Biraz dinlenmen gerek." Yumruklarımı sıktım.

"Dinlenmek falan istemiyorum ben! Hepsi onun yüzünden. Sen suçlusun. Eda bunların hiç birini haketmedi!" Umay kolumdan tutarak beni ordan uzaklaştırdı. Hala sinirim geçmemişti. Umay yüzümü yıkamam için banyoya getirmişti. Kendimi bir nebze olsun iyi hissediyordum.

Bölümün kısa olduğunun farkındayım. Eh yorgunum biraz.

Diğer bölümü uzun atmaya çalışacağım.

En sevdiğiniz sahne ne oldu?

Sizce Edanın annesi neden değişti hemen????

Ceylin aşk kuşum benim 🥺
Eda için yapamayacağı bir şey yoktur :)))

Hadi bay bayyyy <33333