Sadece senin/Düzenleniyor

9

✨

Dün Ceyline geleceğimi yazmıştım. Ve şimdi ise kapılarının önündeydim. Elimi yukarı kaldırıp zile bastım. Az sonra kapı açıldı. Ceylin beni görür görmez sarıldı. Gözlerimi kapadım. Gözlerim yine dolmuştu. Ancak dünden daha iyiydim.
Ona içimi anlattığım için rahatlamıştım. Kokusunu hala unutamıyorum. Kendine gel Eda! Sen böyle değildin. Ne ara çabucak birine bağlandım böyle?
İkimizde ayrıldık. İçeri geçip ayakkabılarımı çıkarttım. Evden geldiğim için üstümde oversize bir tişört ve eşofman vardı.
Onun üzerinde ise sünger boblu pijaması vardı. Birlikte almıştık.
Doğrusu ona yakışmıştı.
Birlikte salona geçtik."Şimdi sadece nasıl olduğunu anlat." Dedi yumuşak sesle. Ellerime baktım.
"Dün berbattım. Ancak şimdi bir nebze olsun rahatlamış hissediyorum. Onunla konuştuktan sonra." Dediğimde kaşları çatıldı.
"Kimle?" Yüzümde hafif bir gülümseme oluştu.
"Anonim vardıya. Dün onu aradım. Gerçekten çok doluydum. Senden sonra o yazmıştı. Bende dayanamadım aradım. O ise konumu atmamı istedi. Söyledim. Ancak yüzünü kapatmıştı. Yinede beni dinledi. Bir kaç saat bankta oturduk." Dedim her şeyi anlatarak.
"Harbimi? Oha. " Dedi şaşırarak.
Başımı salladım.
"Sencede biraz hızlı davranmadınmı? " Dedi başını omzuna yatırarak. Gözlerimi kaçırdım. Haklıydı. Biraz aceleci davranmıştım. Bunu şimdi fark ediyordum. Onu tanımıyorum bile. Ceylin elimi tuttu. "Seni suçlamıyorum ama onu daha tanımıyorsun. Ama oraya kadar senin için geldiğine göre seviyor." Sustu.

"Bence asıl konuya geçelim." Dedim. Yerinde dikleşti.
"Annem akşam işten geldi işte. Kapıyı açmaya gittim. Ancak geldiğinde yalnız değildi. Yanında  sevgilisi ve bir kız çoçuğu vardı Ceylin." Dedim sesim titrerken.
Ceylin şaşkınlıkla baktı bana. Dudaklarını bir birine bastırdı.
Burukça gülümsedim.
"Bana ne dedi biliyormusun? Bu senin yeni kardeşin. Artık bizimle yaşayacaksın dedi." Sol gözümden bir yaş düştü.
"Ne yapacağımı bilmiyorum. Bir yandan babamdan artık uzak olacağım için seviniyorum. Ancak bir yandan ise içimde babama karşı olan sevginin hala bitmemesi acı veriyor." Koltukta olan yastığa sarıldım.
Ceylin sessiz kaldı.

Başımı omzuna yasladım. Elini saçlarıma attı. Okşamaya başladı.

" Geçecek. Bak göreceksin. Belki böyle olması daha iyidir? Yanlış anlama. Belkide annen ile gitmen daha doğrudur. Annen haklı demiyorum. Tek haklı olduğu konu zorla evlendirilmiş olması. Sonuçta kimse onu çoçuk yapması için zorlamadı. Kendi iradesiyle yaptı. Bence annenle gitmek daha iyi. Artık dövülmeyeceksin. Buna şükrediyorum. Bakarsın aranız düzelir annenle."
Sessiz kaldım.
"Geçtiğiniz yılları telafi edemez bunu biliyorum."
"Her neyse yine çok konuştum." Kıkırdadım. Oda güldü.
"İyiki varsın Ceylin. İyiki hayatımdasın." Dedim samimi sesle.
"Sende iyiki varsın Eda cadısı." Ters ters baktım. Omuz silkti.
"Sende gıcıksın." Bu sefer o ters bakışlar attı.

Telefonum çalınca ikimizin bakışları oraya indi.
Yerimde doğrulup baktım.
Annem arıyordu.
Bir az düşündükten açtım. "Alo. Anne?"
"Alo. Eda bu gün bütün eşyalarını topla yarın seni almaya geleceğim."

"Bu kadar çabukmu?"

"Evet. Okuldan sonra seni almaya geleceğim."

"Tamam. Başka sözün varmı?"
Sessizlik oluştu.

"Dikkatli ol. Şimdi kapatıyorum."

"Peki. Görüşürüz."

"Görüşürüz."Dedi ve kapattı.

Ceyline baktım.

" İlk defa benimle yumuşak konuştu. "Dedim. İçim bir garip olmuştu. Mutlu olmayı isterdim. Ama bu kadar nazik konuşması rahatsız etmişti.