Kalp Kırıntıları |Yarı Texting|

1.7

Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür lakin yazarın gerçek hayatına dayalı hissettiği hislerden oluşturulmuştur.

Pınar Aksoy

Bugün büyük gündü. O gün sonunda gelmiş ve çatmıştı. Ben bu kadar heyecanlı isem ablamı tahmin edemiyordum.

Evet arkadaşlar ablam evleniyordu!

O kadar stres olmuştu ki sabahtan beri düzgün bir şey yememişti. Ve de kuaför de beni ve Cansu yengemi delirtmişti.

''Abla, bir karar ver artık! Birazdan Poyraz abiler burada olur ve sen makyajsız bir şekilde düğün yapmış olursun.'' dedim sıkıntılı bir nefesle. Ablam tersçe bana baktı.

''Ya, ne yapayım! Hiçbiri güzel durmuyor!'' dedi çemkirerek. Dokunsam ağlayacak kıvama gelmişti. Arkadaş, evleniyorsun ne ağlaması!

''Pınar haklı Betül. Sabahtan beri bir makyaj modeli seçemedin. Kızım seni çocukluğumdan beri tanıyorum, hiçbir zaman bu kadar kararsız biri olmamıştın.'' dedi Cansu yengem benim gibi oflayarak.

''Of, bak kesin bir terslik çıkacak. Hiç iyi hissetmiyorum.'' dedi ablam dudak büzerek. Derin bir nefes alarak ona doğru adımladım ve ellerini tutum.

''Ablam, güzeller güzeli ablam. Bir terslik çıkmayacak, sen gönlünü azıcık ferah tutar mısın artık? Poyraz abi bile senin kadar gergin değildir.'' dedim onu rahatlamaya çalışarak.

Aksine Poyraz abi ablamdan beter haldeydi, bunu sabah Asır ile telefonda konuşurken anlamıştım. Ama ablamın şu an bunu bilmesine gerek yoktu bence. Ablam dolu gözlerle bana baktı.

''Hey, yine doldurma o çeşmeleri! Elinden oyuncağı alınmış bebek gibisin aynı.'' dedim gülerek. Ablam koluma bir sille çakınca kolumu ovuşturarak ondan geri çekildim.

''Pişt, dehşet hatun. Harikasın artık biraz sakin olabilir misin?'' diyen Cansu yengemin koluna girerek onu onayladım.

''Kızıl afet doğru söylüyor.'' dedim başımı sallayarak. Cansu yengem bana bakarak kızıl saçlarını savurdu. Ufak bir kahkaha atarak ona baktım.

''Peki, yapalım hadi şu işi.'' dedi ablam önüne dönerek. Ve çalışana beğendi makyajı gösterdi. Kadın hemen işe koyulmuştu.

''Şükür karar verebildi.'' dedim yengeme fısıldayarak. Yengem benim gibi gına gelmiş halledeydi.

''Az daha kendini yolacak diye korkmaya başlamıştım.'' dediğinde güldüm. O sırada ablamın ters bakışları ile karşılaştığımızda ikimizde yutkunmuştuk.

''Birazdan sizi yolmamı istemiyorsanız kapayın çenelerinizi.'' dediğinde ikimizde ağızımıza görünmeyen bir fermuar çektik.

Ablamın makyajı sonunda bitince yanımıza gelen abim ve Ayça'ya baktım. Abim de aşırı stresli duruyordu, adam kendi düğününde bile bu kadar stres olmamıştı! Abim gelinlikli ablama bakınca derin bir nefes aldı.

''Lan, bu neden bu kadar zor! İsteme günü zaten felaketti bugünün bu kadar zor olacağını sanmazdım.'' dediğinde yengemle birbirimize bakıp kıkırdadık.

''Abi kendi düğününde bile bu kadar stres olmamışsındır.'' dediğimde abimin bakışları bana döndü.

''Yok öyle deme, benim en stres olduğum gün Cansu'yu istemeye geldiğimiz gündü. Ondan dolayı düğünde bu kadar sakindim.'' dediğinde yengemin güldüğünü fark ettim. Haklıydı o isteme günü baya sıkıntılıydı..