Rainbows After the Rain (Fuck and Forget Series #1)

26.

Filter

Nang lumayo kami sa isa't-isa ay napatikhim siya, pulang-pula ang mukha. Ako naman ay wala sa sariling napainom sa beer, kagat ang ibabang labi at pigil na pigil ang pilit na sumisilip na ngiti.

But it was so hard to hold back my smile.

"Fuck it!"

Agad ko siyang hinila palapit sa akin at sinubsob ang mukha ko sa kaniyang balikat, doon pinakawalan ang mukhang kinikilig.

"Kinikilig ka ba?" Natatawang tanong niya habang nakayakap ako rito at nakasubsob sa kaniyang balikat.

I groaned and tightened my arms around him, making him laugh.

We stayed in that position until it was already getting dark.

I was hugging him, my chin placed on his shoulders and I was closing my eyes. He was leaning his cheek on my head, eyes close too, while we were both feeling the cold wind, hearing the violent waves, watching the moon.

"Kinausap ko na si Nico. Sinabi ko sa kaniya na huwag kang biruin nang gano'n ulit. Naiinis ako sa kaniya. Binibiro ka kasi niya kanina dahil nairita siya sa 'yo noong.. lumabas-labas kayo ni Ara.." napayuko siya.

Kumunot ang noo ko. "Bakit?"

"Ewan ko sa kaniya. Sabi niya gusto niya ako pero sabi ko, hindi ko siya gusto."

Deserve.

"Eh si Casper?"

"Anong meron kay Casper?" Taka niyang tanong. Tinaasan ko siya ng kilay kaya natawa ito. "Mabait 'yon. Friends kami..."

"May ex bang nagiging friends?"

"Meron naman. Kung matured kayo pareho at hindi nagtatanim ng sama ng loob sa isa't-isa, you can be friends. Pero syempre, magdedepende iyon kung gaano kalaki ang kasalanan ng isa sa inyo."

"If he deserves to be forgiven, then forgive him. If he's not, just let it be. Dahil kahit gaano ka pa kagalit sa isang tao, it won't change what already happened in the past. Because sometimes, if you want to be truly happy, acceptance and forgiveness is what sets us free. Somehow, in life.. you'll learn not to fit things that are not meant for each other, Nico. What happens; happens. Who stays; stays. Who doesn't; leaves."

Napangiti ako sa sinabi niya. Pero nang maalalang naging first love niya si Casper ay bigla na naman akong nainis. Jealousy rushed through me. Kahit wala na sila, dikit pa kasi nang dikit.

"Pwede mo siyang layuan?" Nakangusong tanong ko at tiningala ang mukha niya.

"Bakit?" Agad na kumunot ang noo nito.

I frowned. Is that a no?

"Komportable ka sa kaniya?"

He nodded. My shoulders loosened. Kung komportable naman siya, sige na nga.

"Syempre. Kaibigan ko 'yon. Hindi lang naman siya ang kaibigan ko. Si Heaven din."

"Pinoprotektahan ka niya kapag wala ako?"

He laughed. "Oo naman..."

"Fine. Sige, pwede ka niyang lapitan. Basta kaibigan lang ha?"

Tumawa siya ulit.

"Move-on na ako ro'n, Nico. Ang tagal na kaya naming break. May sumunod pa nga sa kaniya na medyo tagilid. Sa ugali na nga lang bumawi.."

Namilog ang mga mata ko. "Hey!" We both laughed.

"Joke lang! Pero kung nagseselos ka kay Casper, you don't have to, Nico. Casper has become a huge part of my past life. Hindi ko na siya mahal pero habang buhay kong tatanawing utang na loob na dumating siya sa buhay ko."