Η ζωή μιας πόρνης

Η Επανένωση

Λίγες μέρες έχουν περάσει από τότε που ο Άρης μπήκε στο νοσοκομείο. Δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Έρχομαι κάθε μέρα και τον βλέπω. Η εικόνα του ταλαιπωρημένου σώματός του και οι οροί και τα μηχανήματα γυρω του είναι άσχημη. Ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι τον βλέπω υστερα από τόσο καιρό. Βέβαια δεν ξέρω πως θα νιώσει αυτός όταν θα ξυπνήσει και θα με δει εδώ. Δεν ξέρω καν αν θα θέλει να με δει υστερα από όσα ειπώθηκαν μεταξυ μας. Με τον Βαλάντη έχω αραιωσει λιγάκι καθώς έχει αρχίσει και βγαίνει συχνά πυκνα με την Άννι, όμως κατά την άποψη του αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Όμως τον βλέπω χαρουμενο, όπως και την Αννι οπότε αυτό μου αρκεί. Έχω γυρίσει σπίτι πλεον, αλλά η ζωή μου δεν έχει μπει σε καμία τάξη. Πόσο μάλλον τώρα που γυρισε και ο Άρης και δεν ξέρω τι θα γίνει. Απλα είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και για άλλη μια φορά οι σκέψεις μου με έχουν κατακλύσει. Όμως ο χτυπος της πορτας με επανέφερε στην πραγματικότητα.
Καθ: ναι;
Μαξ: Κάθι όλα καλά;
Καθ: ναι γιατι;
Μαξ: να μπω;
Καθ: φυσικά

Ο Μάξιμος μπήκε στο δωμάτιο μου και με κοίταξε.
Μαξ: κιουτ πιτζάμες

Καθ: αιι ρε
Του πέταξα ένα μαξιλαρι αλλά το έπιασε και το ακουμπησε στην άκρη του κρεβατιού. Έκατσε δίπλα μου και με χαιδεψε στο χέρι.
Καθ: τι έγινε;
Μαξ: ξυπνησε....
Ανασηκωθηκα από το κρεβάτι και τον κοίταξα.
Καθ: κάτσε τι;
Μαξ: ναι... Με πήραν οι γιατροί και μου το είπαν. Φαντάστηκα ότι θα ήθελες να το ξέρεις
Καθ: θέλω... Αλλα δεν ξέρω αν ο ίδιος θέλει να με δει
Μαξ: γιατί το λες αυτό;
Καθ: να σου θυμίσω πως έφυγε την τελευταία φορά από εδώ μεσα έτσι;
Μαξ: αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι σ'αγαπάει
Καθ: δεν ξέρω Μαξιμε. Εγώ θέλω να τον δω αλλά αν ο ίδιος δεν θέλει δεν μπορώ να ερθω
Μαξ: από ποτε κανεις ότι θέλει ο Άρης;
Τότε εμεινα να τον κοιτάω για κάποια δευτερόλεπτα. Έχει και ένα δίκιο σε αυτό.
Καθ: εεε....
Μαξ: τι εεε;
Καθ: δηλαδή να σηκωθώ;
Μαξ: έχεις 15 λεπτά. Αλλιως θα φυγω χωρίς εσένα
Καθ: ποτε να προλάβω σε 15 λεπτά;
Μαξ: περνάει η ώρα... Τικ τακ...