Oy verip yorum yapmayı unutmayınız lütfen. Sizin yorumlarınız benim ilhamım olup yazma isteğimi tetikliyor.
Şimdiden teşekkür ederim 😘💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Leyla ile buluşup abimlerin evine doğru ilerlerken kafam hâlâ karışıktı. Ne kadar düşünmemeye çalışsam da düşünmeden yapamıyordum.
“Neyin var Bade?”
Leyla bende ki garipliği daha ilk andan fark etmişti. Bu neyim olduğu ile ilgili üçüncü sorusuydu. Bu soruyu da diğerleri gibi geçiştirdim.
“İyiyim yoruldum sadece.”
Bana inanmıyordu ama üzerime gelmek istemediği için sessiz kalıyordu. Ona vereceğim bir cevabım yoktu. Ben bile ne olduğunu, neden böyle olduğumu bilmiyordum. Abimlerin evinin önüne geldiğimizde kafamı kaldırıp etrafa baktım. Bu evde çok kötü şeyler yaşamış olsam da burayı seviyordum. Leyla ince parmağı ile zile dokunduğunda çok geçmeden kapı açıldı. Yengem dağınık saçları ve ona bir iki beden büyük gelen yeşil çiçekli elbisesi ile bize bakıyordu.
“Hoş geldiniz kızlar.” Dedi normalden daha canlı bir ses tonu ile. Büyük ihtimalle bugün Aras onu fazlası ile yormuş tüm ve biz onun için can yeleği görevi görüyorduk. Biz varken dinlenebilirdi.
“Hoş bulduk yenge.”
Hep beraber içeri girdiğimizde Leyla sanki Aras'ı bir dakika daha görmezse ölecekmiş gibi hızlı hızlı adımlar atıyordu. Bu hali cidden tatlıydı.
Oturma odasına girdiğimizde karşılaştığımız manzara karşısında yengeme gerçekten üzülmüştüm. Aras oyuncak yığının ortasında oturuyor eline aldığı oyuncağı rastgele etrafa atıyor bu yaptığı şeyden de mutlu olarak gülücükler saçıyordu.
Leyla koşarak Aras'ın yanına gidip tombul yanaklarına öpücük kondurdu.
“Ne yapıyorsun yakışıklı prensim?” Yengem iç çekerek koltuğa otururken bezgin ve söylendi. “Ne yapacak evin içine ediyor paşam.”
Leyla’nın yanına oturdum. Aras eline aldığı küçük kamyonu dizlerimin üzerine attığında minik elini tutup ısırdım.
“Bu çocuk her gelişimde daha mı tatlı oluyor ne?”
Cidden öyleydi. Bir yaşına daha yeni girmişti ama sanki iki yaşında gibi görünüyordu. Sarı ile kahve rengi karışımı saçları küçük bukleler halindeydi.
Beyaz teni açık kahverengi gözleri ile bal gibiydi.
“Onu siz birde bana sorun.” Dedi yengem huysuzca. Aras bugün cidden canını sıkmış olmalıydı. Yengemi anlıyordum. Çocukla hele ki Aras gibi yaramaz çocukla uğraşmak çok zordu.
Yengemin ve ağabeyimin ricası ile bir gün Aras'a ben bakmıştım bundan bir ay önce uzun zamandır yalnız kalamadıkları ve yengem çok bunaldığı için o gün dışarı çıkmışlardı.
