KİMSE MASUM DEĞİL (Tamamlandı)

2.KISIM 5.BÖLÜM

Oy ve bol yorum bekliyorum 😁🥰

Erzen;

Derin bir nefes aldım. Ne yaptığımı daha doğrusu ne yapacağımı bilmiyordum. Sanki tüm düşünme yetim onu gördüğüm an yok olmuştu.

Bana dair sadece o vardı. Aklımda da kalbimde de. Büyümüştü. Değişmişti.
Bana bakarken gözlerinde zerre korku yoktu. Bir yıl önce onu son gördüğüm de benim için ağlıyordu, sözde abim olacak şahsiyet onu depodan çıkarırken.
O günden sonra ne abimi ne de onu görmemiştim. İkisinin de iyiliği için uzak durmuştum. Özellikle Bade’den.

Yutkundum.

Bir sonumuz olmayacaktı onunla. Hiç bir zaman hayâl kurmamıştım bu konu hakkında. Aptal değildim. Olacak dahası olmayacak şeyleri görüyordum. Bade ile bir şansım yoktu.
O istese bile olamazdı. Ne ben normal biri olabilirdim, ne de Bade canavar olabilirdi ki onun canavar olması demek benim dünyayı ateşe vermem demekti. Yine de o güzel yüzüne bakmaktan alıkoyamıyordum kendimi.

İçeri girmedim.
Bade yanımdan geçip içeri girdiğinde dışarda kalmaya devam ettim. Benim yanımda rahat değildi. Huzursuz olmasını istemiyordum ama çekip gidemiyordum da. Onu görmüşken şimdi öylece gidemezdim. Onun için kafenin girişini net görebilecek olduğum bir yere geçip beklemeye başladım.

Ne zaman çıkacağını bilmiyordum ama günlerce sürecek olsa yine beklerdim.
Bazen merak ediyordum, istediğimden değil ama onu unutabilecek olduğum bir zaman olacak mıydı? Yoksa son nefesini vermeden önce adını mı söyleyecektim.

Yaklaşık bir saatin sonunda üçü birlikte dışarı çıktığında Bade’nin etrafa bakması gülmeme neden oldu.
Beni tanıyordu.
Onu bırakıp gitmeyeceğimi biliyor ve beni bulmak için etrafa bakıyordu. Çok bakınmasına gerek kalmadan gözlerimiz buluştuğunda kalbim gerginlikten durmak üzereydi.

Kahretsin!

Neden gözlerime böyle bakıyordu?

Bakmamalıydı. Böyle bakmaya devam ederse ondan uzaklaşamazdım.

BADE;

Odaklanamıyordum. Leyla ve Melisa beni de ine katmaya çalıştıkları bir plan yapıyorlardı. Planın içeriğini anlatmışlardı ama kafam o kadar doluydu ve o kadar fazla boştu ki hiç bir şey düşünemiyordum.

Benden sonra içeri gelmemişti.

Gelmesini beklemiştim. Daha doğrusu geleceğini düşünmüştüm ama masaya yalnız oturmuştum. Melisa da gelmesini bekliyor olacak ki gözlerini girişten ayırmamıştı.

Aralarında ne vardı?

Erzen Melisa'ya karşı bir şey hissediyor olabilir miydi? Melisa çok güzel bir kızdı. Yüzü, saçı, fiziği, ses tonu. Cidden güzeldi. Benden çok daha fazla güzeldi.
“Hafta sonu için anlaştık değil mi?”

Anlaşmış mıydık?

Dalgınca kafamı sallayıp gülümsedim. Leyla’nın şüpheci gözleri avını izleyen şahin titizliği ile üzerimdeydi.

“O zaman kalkalım. Seninle tanıştığıma çok mutlu oldum Bade.”

“Bende çok mutlu oldum. Hafta sonu görüşürüz o zaman.”

Birlikte ayağa kalktık. Leyla hesap ödemek için kasaya giderken bizde peşi sıra ilerledik.

Kafeden çıktığımızda bakışlarımı etrafta gezdirdim. Hemen gitmiş olamazdı değil mi?
Bir kaç saniye sonra gözlerim tanıdık bir çift göz gördüğünde sıkıntılı bir nefes aldım.